Σαν να είσαι εδώ.

Εορτασμός της απουσίας, στιγμή πρώτη.

Έφυγες, αλλά είσαι ακόμα εδώ. Παντού για πάντα. Στο Φώς (των Σπορ), στο σκοτάδι, στο φεγγαρόφωτο. Σαν μια σκιά που απεγνωσμένα παραμονεύει μεταξύ του τώρα, του πριν και του μετά. Του σήμερα και του χθες και του ελπιδοφόρου αύριου. Μεταξύ του παρελθόντος και του παρατεταμένου αόριστου μέλλοντος.

Παραμονεύεις......και δίνεις το παρών μόνο και εφόσον το θελήσεις. Γιατί εσύ ορίζεις πότε θα φύγεις και πότε θα επιστρέψεις. Γιατί, ναι! Θα επιστρέψεις! Γιατί εσύ επιβάλλεις την τάξη, την αταξία, την σιωπή, την μανούρα, τον θυμό, την οργή, το δάκρυ, το γέλιο και τα ξεσπάσματα. Οι επιθυμίες σου, διαταγές. 

Έτσι λοιπόν, σαν σήμερα, πριν από 19 χρόνια, στις 15 Απριλίου του 1993, εσύ, ναι εσύ, ο υιός του Πέτρου Κόκκαλη του μεγάλο ιατρού - χειρουργού, εσύ ο σπουδαιότερος και αξιολογότερος Έλλην όλων σε προσφορά στον Ελληνικό Πολιτισμό μακράν και με διαφορά, απεφάσισες να αναλάβεις τις τύχες του μεγαλύτερου αθλητικού συλλόγου όλου του κόσμου. Εσύ, ο πλέον σημαντικότερος ευπατρίδης των τηλεπικοινωνιών, ο υπερασπιστής του ευ αγωνίσεσθαι του Ελληνικού και δη Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου. Εσύ, ο απαράμιλλος ηγέτης κάθε Ολυμπιακού, το πιο λαμπρό αστέρι με παγκόσμια ακτινοβολία, 7.500 έτη φωτός μακριά από τ'αλλα ποταπά αστεράκια της πλάκας.

Εσύ, ένας σπουδαίος επιχειρηματίας παγκοσμίου βεληνεκούς με αναγνωρισιμότητα και αναφορές στο ονόμα σου από έγκυρα και έγκαιρα μέσα διεθνούς ενημέρωσης όπως το CNN και το BBC (κάνε click πάνω στο CNN και στο BBC αντίστοιχα. Τώρα!). 

Ναι εσύ, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών βασιλιάς-τιμωρός με την δερμάτινη καμπαρντίνα, ο κατάσκοπος των 5 Ηπείρων Rocco ή/και Krokus που δεν μάσησες την τσαπού σου όταν σου την πέφτανε κοτζάμ κατάσκοποι της Κέι Τζι Μπι και τους γάμαγες τα ράμματα, που όταν πλέον απεφάσισες να επιστρέψεις στα πάτρια εδάφη του Ελλαδιστάν να δικτυώσεις τους βλαχοδήμαρχους που είχαν μείνει όλοι με το τάληρο και το δεκάρικο να κάνουν τηλέφωνο από το κουτί του περιπτέρου, την Δέλτα, την Άλτζιντα της γειτονιάς, και από τον θάλαμο του χωριού, αντί να σου αναρτήσουν κοτζάμ ανδριάντα που τους έκαμες ανθρώπους, σ'έσυραν στα δικαστήρια. Ακόμα και ΄κεί, όμως, δεν μάσησες και τους γάμησες τα πρέκια (πάτα στο "δεν μάσησες και τους γάμησες τα πρέκια").

Ναι, εσύ! Ακατέργαστο διαμάντι της οικουμένης,  διότι εσύ είσαι ο μοναδικός επιφανής ΆΝΔΡΑΣ που βοηθάς έμπρακτα, με έργα (click στο έργα. Δεν θα το ξαναπώ) ανοίγοντας θυγατρικές-γραφεία παροχής τηλεπικοινωνιών προΐόντων INTRAKOM σε ολόκληρη τη χώρα και στο εξωτερικό προσφέροντες έτσι θέσεις εργασίας στους νέους Έλληνες, και όχι με παρλαπίπες, έτσι ώστε να αναστηθεί στα πόδια της η άμοιρη - πλήν περήφανη - Ελλάδα, έτσι μπουρδέλο που την κατάντησε η Νέα Δικτατοριά.

Ναι, εσύ! Γαλαντόμε-κιμπάρη  και διαπρεπή επιστήμων, ώ πολυχρονεμένε και πολυτραγουδισμένε ηγέτη του Ολυμπιακισμού που πήρες τον Ολυμπιακό μας από τα πέτρινα χρόνια (που σαν τώρα θυμάμαι να φέρναμε κάτι 2-2 με Λεβεδειακούς και Ξάνθες και να φεύγουν οι κορνέδες στα καπάκια) και τον ανέβασες άλλο επίπεδο εκεί που ανήκει ξεπαστρεύοντας μια για πάντα πρώτα την μούμια, μετέπειτα τον χομπίστα-ραλλίστα και ολοκληρωτικά - μιά και καλή - την γάγραινα, το καρκίνωμα αυτό που εισήγαγε ως επίσημο παράγοντα τον βαλιτσοφόρο, την λαίλαπα του Βαρδιλογιαννισμού.  

Γιατί, ναι εσύ, βασιλιά και Μεσσία , άγιε Κύριε Σαββαώθ πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου, ωσαννά εν τοις υψίστοις! 

Σαν να είσαι εδώ, λοιπόν, αυτή την σημερινή ημέρα που ανέλαβες τον Ολυμπιακό, σε τιμούμε, σε δοξάζουμε και σου γράφουμε αυτές τις νοσταλγικές αναφορές στο όνομα σου.

Διότι, είσαι Η (το "Η" κεφαλαίο) ανώτερη έκφραση του λευκού φωτός - του συμπαντικού φωτός, το ανώτατο σύμβολο καθαρότητας, αγνότητας και φώτισης.

Απαράμιλλη φινέτσα, αρχοντικό γκανγκστερικό στύλ που παραπέμπει σε Don κάπου στα 1945 στις συνοικίες της Little Italy. Από το πως ανάβει με το σπίρτο το πουράκι των 250 δολλαρίων του έκαστος, το ρολόι χειρός rolex, ως το λινό καλοκαιρινό σακάκι με το γαλάζιο της θάλασσας (του Πειραιά) polo πουκάμισο. Όσο για την λευκή κάλτσα που πάει ασορτί με το λευκό παντελόνι, ο Πρόεδρος ορίζει πότε, αν και εφόσον το θελήσει, θα πρέπει να φορεθεί κάλτσα καλοκαιριάτικα. Γιατί, ο ίδιος ορίζει την μόδα, τις καιρικές συνθήκες, την θερμοκρασία δωματίου και την θερμοκρασία υπό σκιά. 

Δάχτυλο σας βάζει.

Το δάχτυλο είναι ουδέτερο και αποτελεί κάθε μία από τις αρθρωτές άκρες των χεριών και των ποδιών ανθρώπων και ζώων.

Με το δάχτυλο μπορούμε να δοκιμάσουμε ένα γλυκό, να δούμε αν έχει σκόνη ένα έπιπλο, να δείξουμε προς μία κατεύθυνση, να ξύσουμε το κεφάλι μας, να....να....να..... 

Πολλά μπορούμε να κάνουμε με ένα δάχτυλο.

Υπάρχουν πολλές εκφράσεις σχετικά με το δάχτυλο:

• “βάζω το δάχτυλό μου”: παρεμβαίνω σε μια υπόθεση χωρίς να έχω αρμοδιότητα.
• “κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου”: προσπαθώ να κρύψω κάτι που όλοι γνωρίζουν ή καταλαβαίνουν.
• “μετριούνται στα δάχτυλα (του ενός χεριού)”: είναι πάρα πολύ λίγοι / λίγες / λίγα.
• “όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα”: όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι.
• “παίζω κάτι στα δάχτυλα”: γνωρίζω κάτι πολύ καλά.

Στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, στο Ινστιτούτο Ιατρικής στην Ελβετία, ο διαπρεπής πρωτοπόρος χειρουργός Sock Rates Peter Kokallis ανακαλύπτει το Ελιξήριο της Ζωής.

Όπως, λέει, όμως, μια λαϊκή θυμοσοφία: “Να ταν η ζήλια ψώρα θα γιόμιζε όλη η χώρα”. Έτσι, λοιπόν, δεν άργησαν και οι πρώτες αντιπαλότητες και αντιζηλίες με τους υπόλοιπους γιατρούς (τι γιατρούς δηλαδής, γιατρουδάκια της πλάκας που με ένα κιλό λάδι πήραν το πτυχίο τους) κατηγορώντας τον Sock Rates Kokkalis, μέσω υποβολιμαίων άρθρων σε αμφιβόλου εγκυρότητας Medical Journals, για δήθεν αλχημείες και σαλτιμπαγκισμούς, με ανθρώπους-πειραματάζωα που εναντιώνονται στα Εthics της Ιατρικής.

Ο Sock Rates Kokkalis δεν μάσησε από στυγνούς εκβιασμούς και απειλές ποταπών γιατρουδάκων.Τα μάζεψε και πήρε των ομματιών του φτάνοντας στην Ανατολική Γερμανία και στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, προκειμένου να συνεχίσει τις έρευνες του πάνω στην νεκρανάσταση των αρθρωτών άκρων.

Με τα πολλά, ενοικιάζει ένα δωμάτιο από τον φοιτητή της Ιατρικής και μετέπειτα δεξί του χέρι, Lou Varis (που στην Αρχαία Φοινικική και Βερβερική διάλεκτος σημαίνει Πιράνχας), και μετατρέπει το υπόγειο του κτιρίου του σε προσωπικό του εργαστήριο.

Συνάμα με τις ιατρικές του δραστηριότητες, ο Sock Rates γίνεται μέλος του Υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας της Ανατολικής Γερμανίας ή αλλιώς ΣΤΑΖΙ που στην Δωρική διάλεκτο σημαίνει “Ριζούπολη”. Ο απώτερος σκοπός της Ριζούπολης, ή αλλιως ΣΤΑΖΙ, ήταν ο αφανισμός της απανταχού βαζέλας. Πράγμα δύσκολο, αλλά διόλου ακατόρθωτο.

Μετά από μακροχρόνιες έρευνες, ο Sock Rates, κωδικό όνομα Rocco, Crocus, ή Κaskader, βρίσκει, επιτέλους, την σωστή φόρμουλα με μπόλικη αμμωνία και ξύδι ΤΟΠ που θα αφάνιζε από προσώπου γης την sexy βαζέλα. Στο χαλαρό, κλωνοποίησε τις  αρθρωτές άκρες των χεριών του έτσι ώστε το καθένα δάχτυλο ξεχωριστά να μπορούσε να τριγυρνάει παντού, σαν κανονικός αρτιμελής άνθρωπος, με δικό του νου και σκέψη, βρίσκοντας τον στόχο - μπαίνοντας έτσι αργά και βασανιστικά με ηδονή και πάθος - στα οπίσθια των απανταχού αλλόθρησκων.

Για το επιτεύγμα του αυτό, του απονεμήθηκε το παράσημο του Herr, που στα Γερμανικά σημαίνει “Ο Ανυπέρβλητος”. Παράλληλα, μια καινούργια έκφραση βγήκε, που μέχρις σήμερα τον ακολουθεί και ηχεί χαρμόσυνα στα αυτιά της Παγκόσμιας, και όχι μόνο, Ιατρικής Κοινότητας: 

           

                  “Δάχτυλο σας βάζει ο Πράκτορας της Στάζι ” 

Υποχρεωτική ανάγνωση:
http://cryptome.org/kokkalis-stasi.htm