Δίχως Τίτλο.

Πειραιάς, Πασαλιμάνι, Μουράγιο, Καστέλα, Καμίνια.

Ηλιοβασίλεμα στην Πειραϊκή.

Λεβεντιά, ντομπροσύνη, ευθύτητα, ειλικρίνεια και αλήθεια θεμέλια κάθε αρετής. Φτωχολογιά αλλά τιμιότης πάνω απ'όλα. Σταράτες κουβέντες, ένα και 'να κάνουν δύο, όχι "μα, μου ιστορίες, σου 'πα, μου 'πες, σού ξου, μού ξου, μανταλάκια."

Ξενιτιά, απομόνωση, μοναξιά, νοσταλγία για την πατρίδα που άφησες πίσω. Γιατί είναι χαμούρες οι Παναθηναϊκοί! (κλίκ πάνω στις χαμούρες Παναθηναϊκοί).

Σωκράτης Κόκκαλης του Πέτρου και της Στάζι που δάχτυλο σας βάζει. Τάκης Τσουκαλάς, Καραϊσκάκης, Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς.

Xρόνια Πολλά σε σένα. Χρόνια Πολλά και ευτυχισμένα.

Σήμερα είναι μια ιδιαίτερη μέρα.

Σήμερα είναι μια μέρα χαράς και ευημερίας. Σήμερα γιορτάζουμε την ημέρα γέννησης σου. Την ημέρα ελπίδας.

Χρόνια Πολλά, λοιπόν, σε σένα, Σωκράτη (του Πέτρου του Ιατρού) Κόκκαλη.

Χρόνια σου Πολλά και καλά με υγέια, Προεδράρα. Εσύ, που ως πανταχού παρών και τα πάντα πληρών γεννήθηκες για να γίνεις ο πολυτραγουδισμένος μας ηγέτης (  “ Ο Κόκκαλης, ο Κόκκαλης αγόρασες των βάζελων, των βάζελων, τις μάνες τις έφερε στον Πειραιά τις έκανε πουτάνες, με κανά δυο-με κανά δυο χιλιάρικα γαμάμε τις - γαμάμε τις πουτάνες, και αν δεν έχουμε λεφτά, των βάζελων τις μάνε ”), ο εφιάλτης των πανταχού αλλόθρησκων. Σύνθημα και προσευχή σε όλους τους αγνούς και φιλήσυχους φιλάθλους του Ολυμπιακού.

Εσύ, λοιπόν, ακατάμαχητε και αγέρωχε στυλοβάτη του Ολυμπιακισμού και του ευ αγωνίζεσθαι έχεις σήμερα τα γενέθλια σου και εμείς, εγώ, ως ταπεινοί είλωτες το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να σου δώσουμε τις ευχές μας ελπίζοντας να τις δεχτείς. 

Ηλί, Ηλί, Λαμά Σαβαχθανί!

Ο Πρόεδρος του Κόσμου.

Mε το Σκατό στην Κάλτσα.

Στα εύκολα όλοι είναι μάγκες, δάγκες και μπροστινοί. Στα δύσκολα, ή βγαίνεις μπροστά και αντιμετωπίζεις τον αιώνιο αντίπαλο σου, που σου έχει γίνει μόνιμος εφιάλτης ακόμα και στις πιο γλυκιές σου ονειρώξεις με τη Monica Bellucci ή κάθεσαι στη γαλαρία και διαβάζεις την Κατερίνα και τη Μανίνα αφήνοντας το Μπλέκ και το Τρουένο παραδίπλα. 

Ώρα μηδέν. Ο νυν υπερπάντων αγών για τη βαζέλα έχει ημερομηνία: Κυριακή, 11 Μαΐου, του σωτήριου έτους 2003.

Προτελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος: η sexy Vazela ουσιαστικά κατακτά τον τίτλο με νίκη, ισοπαλία ή ήττα με διαφορά ενός γκολ. Περίπου δύο ώρες πριν από την έναρξη του ματς, οι οργανωμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού από τις φιλήσυχες περιοχές του Κερατσινίου, του Κοδαλλού και των Καμινίων, μετακινούνται προς τις θέσεις τους πάνω από τη φυσούνα με λουλούδια (Ροζέ Γλαδιόλες και Γαρύφαλλα στο αυτί) ανά χείρας έτοιμοι να υποδεχτούν την ομάδα των πούστηδων. Ενώ την αποστολή του Τριφυλλιού, την υποδέχονται με σερπαντίνες, κομφετί, μπαλόνια και με glitter μονόχρωμα χαρτάκια. Στα αποδυτήρια της βαζέλας κυριαρχεί κλίμα ευφορίας, μη μπορώντας να πιστέψουν το γιορτινό κλίμα La Bombonera που έχουν δημιουργήσει οι οπαδοί του Ολυμπιακού.  

 

Ένα ατυχές συμβάν έμελλε να επισκιάσει την κατά τ'άλλα ήσυχη ατμόσφαιρα του ντέρμπυ όταν ένα γαρύφαλλο που προορίζονταν για το μοντέλο Σωτήρη Κυργιάκο έσκισε την φυσούνα. Το μοντέλο, ή αλλιώς Sotis Kyrgiakos, έσκυψε να το πιάσει και με μια απλή κίνηση, ευχαρίστησε τους οπαδούς του Ολυμπιακού.

 

Εντός αγωνιστικού χώρου, μια έντονη δυσοσμία έκανε έντονη την παρουσία της. Μια έντονη δυσοσμία σκατού και κατρουλιού προερχόμενη από τα πράσινα στρινγκάκια. 

 

Με τα πολλά, ο Ολυμπιακός νικά κατά κράτος την βαζέλα που μπήκε εξ' αρχής χεσμένη στον αγωνιστικό χώρο, έπαιξε χεσμένη κατά την διάρκεια των 90 λεπτών που κράτησε ο αγώνας, και έφυγε χεσμένη και λερωμένη με τα φλόκια να της φτιάχνουν επιδερμίδα για το καλοκαίρι του 2003 και για τα ερχόμενα 10 χρόνια.

 

Στην ιστορία, ο αγώνας σηματοδοτεί την στάση ζωής μεταξύ του εραστή και της γκαβλίτσας κορασίς Ζωΐτσας Λάσκαρη στον “Κατήφορο”: θέλει γαμήσι και δεν θέλει, φορά μίνι φουστίτσα με τις μπουτάρες να εξέχουν, το μπούστο να βγάζει μάτια και με την ρωγίτσα να σε χαιρετά στήτη και αγέρωχη, αλλά συνάμα το παίζει αγνή, άβγαλτη και παρθενοπιπίτσα. Μια σχέση σαδομαζοχιστική όπου η βιασθείσα γουστάρει να πειράζει τον βιαστή της, αλλά όταν έρχεται η ύστατη στιγμή, το ίδιο απαράμμιλο σενάριο, της διείσδυσης, αυτή κάνει κόνξες και ναζάκια  “Μα, έλα τώρα. Μη! Ζεν θέλω.”    

 

Η ιστορία γράφει και δεν ξεγράφει.

 

Με το σκατό στην κάλτσα ήρθανε, με το σκατό στην κάλτσα φύγανε.

 

Χεσμένοι ήρθανε.....

...χεσμένοι φύγανε.

Tι είναι Τέχνη;

Τι στον πούτσο είναι και τι, εν τέλει, μπορεί να θεωρηθεί τέχνη;  

Μην είν'οι κάμποι; Μην είναι τ´ άσπαρτα ψηλά βουνά; Μην είναι ο ήλιος της Ελλαδάρας, που χρυσολάμπει; Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά; Μην είναι η υπέροχη και μαστιχωτή κασερόπιτα από τον φούρνο της γειτονιάς - και όχι από τους απατεώνες στα Everest - με το λιωμένο τυρί να απλώνεται βασανιστική μέσα στο στόμα σου, παρέα μαζί με μια ωραία φραπεδιά;  

Μην είναι η αέναη, αλλα και συνάμα περιοδική και περιστασιακή (ένας αχταρμάς, δηλαδή, που ονομάζεται), σιωπή στις ταινίες (τι ταινίες δηλαδή, Οδύσσειες ολόκληρες) του Αγγελόπουλου που μας ανοίγει δρόμους, σοκάκια, πεζόδρομους και λεωφόρους (ΠΑΟ γαμώ την Λεωφόρο....) σε νέα νοήματα και νέα συμπεράσματα σε τούτη την μάταιη ζωή;

Μην είναι το απλανές βλέμμα του πρωταγωνιστή-καρικατούρα στις ταινιάρες του Αγγελόπουλου που σαν άλλο αυτιστικό αυνανίζεται χαζεύοντας το ηλιοβασίλεμα, ενώ ταυτόχρονα αφοδεύει βυζαίνοντας από τα μαστάρια της Καλόγριας του Ελέους που θέλει να γαμηθεί ασύστολα με τον χωρικό γιατί κάθε φορά που τον βλέπει υγραίνεται, αλλά δεν κάνει γιατί “δεν πρέπει” και δεν πρέπει, γιατί “δεν κάνει.” Τελικά είναι βαριά η καλογερική.  

Μην είναι το κουλτουρέ (και καλά) καλλιτεχνικό, απαραίτητο φυσικά, για την πλοκή, γυμνό της Εύας Λάσκαρη στο “Χαμάμ Γυναικών;” Σχετικό: τι βυζάρες και κωλάρα έχει αυτή η γυναίκα! Νάρα σκέτη! Αυτό είναι παρατήρηση, όχι - ούτε καν - ρητορική ερώτηση.  Δεν παίζεται με τίποτα η γκόμενα. Όποιος την είδε στην παραπάνω παράσταση πρέπει να τελείωσε στανταρέ δυό κουταλιές της σουπάς επί τόπου.

Εύα Λάσκαρη, ηθοποιός παύλα μοντέλο παύλα τραγουδίστρια παύλα γκαύλα τούμπανο:

Ηθοποιός σημαίνει δυο κουταλιές της σούπας.

...από πίσω.

...και από μπρος. Δηλαδή εντός και εκτός έδρας.

Αφήνοντας το γκαβλάκι παραπέρα για λίγο, πιανόμαστε πάλι μετά της τέχνης. Μην είναι η μπαρούφα ταινία του Λάνθιμου, “Κυνόδοντας”, μια φτηνή αντιγραφή της Μεξικάνικης ταινίας του Αrturo Risptein, “El Castillo de la Purezza” 1973, (“To Kάστρο της Αγνότητας”), στην οποία ο Λάνθιμος σκηνοθετεί και υπογράφει αλλαξοκωλιές, αιμομιξίες υπό τον 'όρκο της σιωπής', παρουσιάζοντας μας έτσι “το αληθινό πρόσωπο” μιας Ελληνικής οικογένειας; Mιας οικογένειας φαινομενικά κανονικής, αλλά κάτα βάθος διεστραμένης, ανώμαλης, με όψεις εγκληματικού φαινομένου και παρεκλίνουσας συμπεριφοράς. Η δραματική ιστορία μιας οικογένειας σαν την δική μου, την δικιά σας,  μιας οικογένειας που κάλλιστα θα μπορούσε να μένει δίπλα μου, δίπλα σας: στη διπλανή πόρτα του γείτονα. Μπράβο, Λάνθιμε. Αυτό είναι Τέχνη. Όρσε, βλακάκο, που ξέθαψες μια ταινιάρα, όπως το Κάστρο της Αγνότητας, και την έκανες clopy paste πιστεύοντας ότι κανείς δεν θα καταλάβαινε την κουτοπονηπουστριά σου!

Μην είναι ο Λάκης ο βαψομαλιάς Βλακόπουλος και η 'Σάτυρα δεν έχει Όρια' εκπομπή της πούτσας; Θα μου πείς τώρα, “Ποιός τον γαμάει αυτονέ να πούμε;” 
Πληρωμένη απάντηση:  όλοι οι μετανάστες του Μεταξουργείου. Και αν όχι όλοι, οι μισοί. Και αν όχι οι μισοί, ε...κάποιος θα του τον ακουμπάει. Από τα αριστερά μόνο, για ευνόητους λόγους.

Mε τα πολλά και με τα λίγα, τι είναι τελικά τέχνη; Μπορεί άραγε να αποτυπωθεί μέσα από μια έκφραση, από μια σκέψη, από την ίδια την αγάπη, τον ανιδιοτελή έρωτα, την ίδια τη δουλειά, τον τρόπο ζωής; Μέσα από τον αθλητισμό τον ίδιο; Η απάντηση είναι ναι.

Το σίγουρο είναι ότι τέχνη δεν είναι καλικαντζούρες και νερομπογιές πεταμένες πάνω σέ έναν καμβά ζωγραφικής πλασάροντας μια παπαριά σαν κάτι το διαφορετικό, το πρωτότυπο, σαν μια έκφραση ανησυχίας, ευτυχίας, αγωνίας του Χι, Ψι, Ωμέγα Καλλιτέχνη. Ο οποίος Χί, Ψί, Ωμέγα καλλιτέχνης της πλάκας  έχει την απαίτηση, με περίσσιο θάρρος και θράσος, από τον θεατή να γκαβλώσει με το δήθεν έργο τέχνης που βλέπει κατσικωμένο πάνω σ'ένα τοίχο, και να του μοσχοπουλήσει την συγκεκριμένη κουραδένια ζωγραφιά σαν κάτι το ουάου, το γαμάτο, το εναλακτικό.  

Στις 8 Μαΐου του σωτήριου έτους 2012, η παρακάτω παπαριά μοσχοπουλήθηκε για $86,882,500 million (£53.8m), τουτέστιν €70,126,225.25 Ευρά (πληθυντικός του Ευρώ).
http://www.bbc.co.uk/news/world-us-canada-18001432 

Ο Φύλακας του Μουσείου με τον φημισμένο πλέον πίνακα που αναστάτωσε τα δρώμενα του Αρτ Νουβό, Αρτ Ντεκό, Αρ Γιου Φακιν Κιντιγκ Μι, Υπαρξισμού, Ιμπρεσιονισμού, Εξπρεσιονισμού, Κυβισμού, Ντανταϊσμού και Αυνανισμού.

Υπάρχω και δεν υπάρχω, είμαι και δεν είμαι. 'Σ'αγαπάω, μ'ακούς', Σαλαμπάσης.

Φωτιά, γή, ουρανός και θάλασσα. 

Ποτέ τρία χρώματα δεν έκαναν τόσο θόρυβο μαζί.

Η γριέντζο Νεοϋορκέζα αποφεύγει να ρίξει μια ματιά στο έργο αυτό τέχνης.

Όταν μιλάει η εμμηνόπαυση, οι καλλιτεχνικές αξίες αφανίζονται ανησυχητικά, χαμηλώνουν, χάνονται υπό το φώς του σκοταδιού.  

Ο παραπάνω πίνακας ονομάζεται “Α, πηγαίνετε, ρε κοροϊδάκια, και σκάστε τα λεφτά σας για την παπαριά που ζωγράφισα”, από τον γνωστό Τσέχο ζωγράφο Τούμποφλο. Ο τόνος στο Τού. Ο αγοραστής που έσκασε το πακτωλό αυτό μύριων παραμένει ως και σήμερα ανώνυμος, υπό τον φόβο παντόφλας από την γυναίκα του.

Τέχνη είναι να ελίσσεσαι. Να μην πιάνεσαι κορόιδο, από τον κάθε αΐδρωτο πουστράκο και πούδρα που πάει να σου πλασσάρει άλλα ντ' άλλων. Μαγκιά είναι να μην πας να σκάς 150-200 ευρώ/λίρες για ένα παντελόνι DIESEL, Armani, επειδή θα σου κάνει ωραίο κώλο και το ξανθό/μελαχρινό μουνί θα σου την πέσει. Γιατί δεν πρόκειται να σου την πέσει έτσι απλά με ανιδιοτελή, αγνή αγάπη με το βλέμμα καρφί στα μάτια. Το βλέμμα της θα 'ναι γαντζωμένο στην πιστωτική σου κάρτα μέχρι τα μπούνια, και 'συ σαν καλό κορόϊδο που 'σαι θα πιστεύεις τις αγάπες και λουλούδια που θα σου τσαμπουνάει.

Μαγκιά είναι να 'χεις λίγο νιονιό, γνώθι σ'αυτόν, και να μην σκας 5 ευρά (πληθυντικός αριθμός του Ευρώ) για έναν καφέ στην Κηφισιά και στο Κολωνάκι (πάνω στο Κολωνάκι), επειδή και καλά είναι "ιν" και σκάνε γυναικάρες (ψωνάρες) εκεί με τις Λουί - Ντε Φινέ - Βιτό τσάντες. Η επώνυμη μάρκα δέν κάνει τον άνθρωπο, αλλά οι αξίες με τις οποίες έχει γαλουχηθεί. Αυτές είναι που πλάθουν εν τέλει τον χαρακτήρα σου. Αν στην πορεία αλλάξουν, αλλοιωθούν, τότε έτερον εκάτερον. Υποσημείωση δε, ότι δεν είσαι πρώτη μούρη στο Καβούρι αν συχνάζεις στα Κολωνάκια (πάνω στα Κολωνάκια) και στις Κηφισιές (στις Άνω και στις Κάτω Κηφισιές). Πρέπει να ξέρεις από που ήρθες και που έφτασες, δίχως να  ξεχνάς τις ρίζες σου. Στην τελική, οι άνθρωποι που διαλέγεις να σε περιτρυγυρίζουν και γουστάρεις να συναλλάσσεσαι είναι αυτοί που θα σου σταθούν στις δύσκολες στιγμές. Γιατί στα εύκολα, όλοι είναι μπροστινοί. Στα δύσκολα, είναι η μαγκιά. 

Τέχνη είναι να  έχεις πυγμή, να πατάς το πόδι σου εκεί που πρέπει και όταν πρέπει. Να μην μασάς την τσαπού σου. Να έχεις το θάρρος να υπερασπίζεσαι τη γνώμη σου με επιχειρήματα. Τέχνη είναι να είσαι τόσα χρόνια στο κουρμπέτι που να μυρίζεσαι απο χιλιόμετρα τον κάθε λογής απατεωνίσκο που πα να σου πουλήσει φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες. 

Μαγκιά είναι να εμπνέεις σε τέτοιο βαθμό σεβασμό από καλλιτέχνες που να σου δωρίζουν οι ίδιοι τα έργα, τα πραγματικά έργα, τέχνης τους δίχως να σηκώνεις το μικρό σου δαχτυλάκι.

Τέχνη είναι μην πληρώνεις, αλλά να σε πληρώνουν για να βάζουν το όνομα σου στα έργα τους.

Τέχνη και μαγκιά συνάμα είναι όταν ο πολυχρονεμένος Πρόεδρος του Ολυμπιακισμού, υπερασπιστής του αποφθέγματος “Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και όλοι οι άλλοι να πα να γαμηθούνε”, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο απαράμιλλος ηγέτης κάθε Ολυμπιακού, ο εφιάλτης των απανταχού αλλόθρησκων, επιθυμεί διακαώς μια συλλογή από έργα τέχνης και αυτοματώς, στο πάτ-κιουτ, να του αποστέλλονται στην οικία του στις Βερσαλλίες. 

Διότι, όπως είναι γνωστό τοις πάσι, αρχηγού παρόντος κάθε αρχή παύσατω.

Εγέρθητι!

http://gabr.com/art/images/thankYou/09.jpg

Σαν να είσαι εδώ.

Εορτασμός της απουσίας, στιγμή πρώτη.

Έφυγες, αλλά είσαι ακόμα εδώ. Παντού για πάντα. Στο Φώς (των Σπορ), στο σκοτάδι, στο φεγγαρόφωτο. Σαν μια σκιά που απεγνωσμένα παραμονεύει μεταξύ του τώρα, του πριν και του μετά. Του σήμερα και του χθες και του ελπιδοφόρου αύριου. Μεταξύ του παρελθόντος και του παρατεταμένου αόριστου μέλλοντος.

Παραμονεύεις......και δίνεις το παρών μόνο και εφόσον το θελήσεις. Γιατί εσύ ορίζεις πότε θα φύγεις και πότε θα επιστρέψεις. Γιατί, ναι! Θα επιστρέψεις! Γιατί εσύ επιβάλλεις την τάξη, την αταξία, την σιωπή, την μανούρα, τον θυμό, την οργή, το δάκρυ, το γέλιο και τα ξεσπάσματα. Οι επιθυμίες σου, διαταγές. 

Έτσι λοιπόν, σαν σήμερα, πριν από 19 χρόνια, στις 15 Απριλίου του 1993, εσύ, ναι εσύ, ο υιός του Πέτρου Κόκκαλη του μεγάλο ιατρού - χειρουργού, εσύ ο σπουδαιότερος και αξιολογότερος Έλλην όλων σε προσφορά στον Ελληνικό Πολιτισμό μακράν και με διαφορά, απεφάσισες να αναλάβεις τις τύχες του μεγαλύτερου αθλητικού συλλόγου όλου του κόσμου. Εσύ, ο πλέον σημαντικότερος ευπατρίδης των τηλεπικοινωνιών, ο υπερασπιστής του ευ αγωνίσεσθαι του Ελληνικού και δη Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου. Εσύ, ο απαράμιλλος ηγέτης κάθε Ολυμπιακού, το πιο λαμπρό αστέρι με παγκόσμια ακτινοβολία, 7.500 έτη φωτός μακριά από τ'αλλα ποταπά αστεράκια της πλάκας.

Εσύ, ένας σπουδαίος επιχειρηματίας παγκοσμίου βεληνεκούς με αναγνωρισιμότητα και αναφορές στο ονόμα σου από έγκυρα και έγκαιρα μέσα διεθνούς ενημέρωσης όπως το CNN και το BBC (κάνε click πάνω στο CNN και στο BBC αντίστοιχα. Τώρα!). 

Ναι εσύ, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών βασιλιάς-τιμωρός με την δερμάτινη καμπαρντίνα, ο κατάσκοπος των 5 Ηπείρων Rocco ή/και Krokus που δεν μάσησες την τσαπού σου όταν σου την πέφτανε κοτζάμ κατάσκοποι της Κέι Τζι Μπι και τους γάμαγες τα ράμματα, που όταν πλέον απεφάσισες να επιστρέψεις στα πάτρια εδάφη του Ελλαδιστάν να δικτυώσεις τους βλαχοδήμαρχους που είχαν μείνει όλοι με το τάληρο και το δεκάρικο να κάνουν τηλέφωνο από το κουτί του περιπτέρου, την Δέλτα, την Άλτζιντα της γειτονιάς, και από τον θάλαμο του χωριού, αντί να σου αναρτήσουν κοτζάμ ανδριάντα που τους έκαμες ανθρώπους, σ'έσυραν στα δικαστήρια. Ακόμα και ΄κεί, όμως, δεν μάσησες και τους γάμησες τα πρέκια (πάτα στο "δεν μάσησες και τους γάμησες τα πρέκια").

Ναι, εσύ! Ακατέργαστο διαμάντι της οικουμένης,  διότι εσύ είσαι ο μοναδικός επιφανής ΆΝΔΡΑΣ που βοηθάς έμπρακτα, με έργα (click στο έργα. Δεν θα το ξαναπώ) ανοίγοντας θυγατρικές-γραφεία παροχής τηλεπικοινωνιών προΐόντων INTRAKOM σε ολόκληρη τη χώρα και στο εξωτερικό προσφέροντες έτσι θέσεις εργασίας στους νέους Έλληνες, και όχι με παρλαπίπες, έτσι ώστε να αναστηθεί στα πόδια της η άμοιρη - πλήν περήφανη - Ελλάδα, έτσι μπουρδέλο που την κατάντησε η Νέα Δικτατοριά.

Ναι, εσύ! Γαλαντόμε-κιμπάρη  και διαπρεπή επιστήμων, ώ πολυχρονεμένε και πολυτραγουδισμένε ηγέτη του Ολυμπιακισμού που πήρες τον Ολυμπιακό μας από τα πέτρινα χρόνια (που σαν τώρα θυμάμαι να φέρναμε κάτι 2-2 με Λεβεδειακούς και Ξάνθες και να φεύγουν οι κορνέδες στα καπάκια) και τον ανέβασες άλλο επίπεδο εκεί που ανήκει ξεπαστρεύοντας μια για πάντα πρώτα την μούμια, μετέπειτα τον χομπίστα-ραλλίστα και ολοκληρωτικά - μιά και καλή - την γάγραινα, το καρκίνωμα αυτό που εισήγαγε ως επίσημο παράγοντα τον βαλιτσοφόρο, την λαίλαπα του Βαρδιλογιαννισμού.  

Γιατί, ναι εσύ, βασιλιά και Μεσσία , άγιε Κύριε Σαββαώθ πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου, ωσαννά εν τοις υψίστοις! 

Σαν να είσαι εδώ, λοιπόν, αυτή την σημερινή ημέρα που ανέλαβες τον Ολυμπιακό, σε τιμούμε, σε δοξάζουμε και σου γράφουμε αυτές τις νοσταλγικές αναφορές στο όνομα σου.

Διότι, είσαι Η (το "Η" κεφαλαίο) ανώτερη έκφραση του λευκού φωτός - του συμπαντικού φωτός, το ανώτατο σύμβολο καθαρότητας, αγνότητας και φώτισης.

Απαράμιλλη φινέτσα, αρχοντικό γκανγκστερικό στύλ που παραπέμπει σε Don κάπου στα 1945 στις συνοικίες της Little Italy. Από το πως ανάβει με το σπίρτο το πουράκι των 250 δολλαρίων του έκαστος, το ρολόι χειρός rolex, ως το λινό καλοκαιρινό σακάκι με το γαλάζιο της θάλασσας (του Πειραιά) polo πουκάμισο. Όσο για την λευκή κάλτσα που πάει ασορτί με το λευκό παντελόνι, ο Πρόεδρος ορίζει πότε, αν και εφόσον το θελήσει, θα πρέπει να φορεθεί κάλτσα καλοκαιριάτικα. Γιατί, ο ίδιος ορίζει την μόδα, τις καιρικές συνθήκες, την θερμοκρασία δωματίου και την θερμοκρασία υπό σκιά. 

Δάχτυλο σας βάζει.

Το δάχτυλο είναι ουδέτερο και αποτελεί κάθε μία από τις αρθρωτές άκρες των χεριών και των ποδιών ανθρώπων και ζώων.

Με το δάχτυλο μπορούμε να δοκιμάσουμε ένα γλυκό, να δούμε αν έχει σκόνη ένα έπιπλο, να δείξουμε προς μία κατεύθυνση, να ξύσουμε το κεφάλι μας, να....να....να..... 

Πολλά μπορούμε να κάνουμε με ένα δάχτυλο.

Υπάρχουν πολλές εκφράσεις σχετικά με το δάχτυλο:

• “βάζω το δάχτυλό μου”: παρεμβαίνω σε μια υπόθεση χωρίς να έχω αρμοδιότητα.
• “κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου”: προσπαθώ να κρύψω κάτι που όλοι γνωρίζουν ή καταλαβαίνουν.
• “μετριούνται στα δάχτυλα (του ενός χεριού)”: είναι πάρα πολύ λίγοι / λίγες / λίγα.
• “όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα”: όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι.
• “παίζω κάτι στα δάχτυλα”: γνωρίζω κάτι πολύ καλά.

Στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, στο Ινστιτούτο Ιατρικής στην Ελβετία, ο διαπρεπής πρωτοπόρος χειρουργός Sock Rates Peter Kokallis ανακαλύπτει το Ελιξήριο της Ζωής.

Όπως, λέει, όμως, μια λαϊκή θυμοσοφία: “Να ταν η ζήλια ψώρα θα γιόμιζε όλη η χώρα”. Έτσι, λοιπόν, δεν άργησαν και οι πρώτες αντιπαλότητες και αντιζηλίες με τους υπόλοιπους γιατρούς (τι γιατρούς δηλαδής, γιατρουδάκια της πλάκας που με ένα κιλό λάδι πήραν το πτυχίο τους) κατηγορώντας τον Sock Rates Kokkalis, μέσω υποβολιμαίων άρθρων σε αμφιβόλου εγκυρότητας Medical Journals, για δήθεν αλχημείες και σαλτιμπαγκισμούς, με ανθρώπους-πειραματάζωα που εναντιώνονται στα Εthics της Ιατρικής.

Ο Sock Rates Kokkalis δεν μάσησε από στυγνούς εκβιασμούς και απειλές ποταπών γιατρουδάκων.Τα μάζεψε και πήρε των ομματιών του φτάνοντας στην Ανατολική Γερμανία και στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, προκειμένου να συνεχίσει τις έρευνες του πάνω στην νεκρανάσταση των αρθρωτών άκρων.

Με τα πολλά, ενοικιάζει ένα δωμάτιο από τον φοιτητή της Ιατρικής και μετέπειτα δεξί του χέρι, Lou Varis (που στην Αρχαία Φοινικική και Βερβερική διάλεκτος σημαίνει Πιράνχας), και μετατρέπει το υπόγειο του κτιρίου του σε προσωπικό του εργαστήριο.

Συνάμα με τις ιατρικές του δραστηριότητες, ο Sock Rates γίνεται μέλος του Υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας της Ανατολικής Γερμανίας ή αλλιώς ΣΤΑΖΙ που στην Δωρική διάλεκτο σημαίνει “Ριζούπολη”. Ο απώτερος σκοπός της Ριζούπολης, ή αλλιως ΣΤΑΖΙ, ήταν ο αφανισμός της απανταχού βαζέλας. Πράγμα δύσκολο, αλλά διόλου ακατόρθωτο.

Μετά από μακροχρόνιες έρευνες, ο Sock Rates, κωδικό όνομα Rocco, Crocus, ή Κaskader, βρίσκει, επιτέλους, την σωστή φόρμουλα με μπόλικη αμμωνία και ξύδι ΤΟΠ που θα αφάνιζε από προσώπου γης την sexy βαζέλα. Στο χαλαρό, κλωνοποίησε τις  αρθρωτές άκρες των χεριών του έτσι ώστε το καθένα δάχτυλο ξεχωριστά να μπορούσε να τριγυρνάει παντού, σαν κανονικός αρτιμελής άνθρωπος, με δικό του νου και σκέψη, βρίσκοντας τον στόχο - μπαίνοντας έτσι αργά και βασανιστικά με ηδονή και πάθος - στα οπίσθια των απανταχού αλλόθρησκων.

Για το επιτεύγμα του αυτό, του απονεμήθηκε το παράσημο του Herr, που στα Γερμανικά σημαίνει “Ο Ανυπέρβλητος”. Παράλληλα, μια καινούργια έκφραση βγήκε, που μέχρις σήμερα τον ακολουθεί και ηχεί χαρμόσυνα στα αυτιά της Παγκόσμιας, και όχι μόνο, Ιατρικής Κοινότητας: 

           

                  “Δάχτυλο σας βάζει ο Πράκτορας της Στάζι ” 

Υποχρεωτική ανάγνωση:
http://cryptome.org/kokkalis-stasi.htm

 

Πριαπισμός.

Οι κατσαρίδες θα μπορούσαν να επιβιώσουν μιας πυρηνικής καταστροφής. Οι φελλοί και τα σκατά θα επιπλέουν μια ζωή και η sexy βαζέλα θα μας βγάζει γούστα γιατί σαν γυναίκα αιμμοραγεί.

Ι) Η Μυσταγωγία της Συνουσίας: Σεξ και Βία.

Κατά τα τέλη της δεκαετίας του ’80, το αμούστακο σχολιαρόπαιδο των Βορείων Προαστίων αγοράσε το πρώτο του ζευγάρι Timberland βιώνοντας έτσι την απόλυτη ηδονή ότι γάμησε κάτι παραπάνω από την χούφτα του.

Στις αρχές του ’90, ο φλωράκος βάζελος, ο απουσιολόγος του σχολείου και πάντα τελευταίος που θα έβγαινε έξω στην αυλή για διάλειμμα να κλωτσήσει το τόπι (βλέπε: το αντρικό άθλημα, γνωστό και ως ποδόσφαιρο), ο λακές του σχολείου, της καρπαζιάς και της πουστιάς, το πιστό σκυλάκι του ενίοτε δασκαλάκου, σκάει μύτη στο σχολείο κοκορεύοντας για το πανάκριβο Lacoste μπλουζάκι του, πουλώντας παράλληλα μούρη στους συμμαθητές του, και ελπίζοντας συνάμα ότι αυτό (το νέο φιρμάτο μπλουζάκι του) θα του δώσει εισιτήριο για να νιώσει το σχήμα ενός απεστρογγυλευμένου επιδερμικού τριγώνου πάνω στο πέος του.  

Μερικά χρόνια αργότερα, ο μικρός Ιορδάνης, ο καρπαζοεισπράκτορας του σχολείου, ο χλεχλές, ο φλούφης, ο φιρφιρής βάζελος της Σχολής Παπαδοπούλου στην Καλλιθέα, η φλωράντζα του Κολωνακίου, αγοράσε το πρώτο του κασκόλ από την μπουτίκ του Π.Ο.Α. και έγινε αυτομάτως χουλιγκάνι. Την επόμενη μέρα, ο Ιορδάνης πήγε στο σχολείο με περίσσια περηφάνεια, φορώντας το φουσκωτό του μπουφάν με την χήνα, και από μέσα το κασκόλ με το Κέλτικο Τριφύλλι. Μια μοδάτη επιλογή αν μη τι άλλο. 

Τα χρόνια πέρναγαν κα οι επενδύσεις του Ιορδάνη στις επώνυμες μάρκες, Ralph Lauren, Lacoste, Togs Chevignon, έπιασαν επιτέλους τόπο. Ο Ιορδάνης γάμησε την Ελένη από το Γ'3. Η Ελένη ήταν και αυτή απουσιολόγος και ήταν διαφορετική από τ'άλλα κορίτσια. Εν αντιθέσει με τις συμμαθήτριες της, η Ελένη δεν σύχναζε στις καφετερίες και στις ντισκοτέκες. Ήταν πολύ 'ντεκαντάνς' και 'μπας-κλάς' για το επίπεδο της. Πολλά παιδιά μετά το σχολείο πήγαιναν στα Hambo της γειτονιάς λίγο πιο πάνω από την Πλατεία Δαβάκη στην Πλατεία Κύπρου. Υπήρχαν φήμες ότι εκεί κάπνιζαν, έπιναν κανά τσιγαράκι στο παρκάκι και σύχναζαν στα ηλεκτρονικά να παίξουν ποδοσφαιράκι (Temco World Cup), και Super Pang. Η ανατροφή της Ελένης δεν της επέτρεπε να έχει πέρα-δώσε με τέτοιους αλήτες: “Ουαί κι αλίμονο αν κάνεις παρέα μ'αυτούς τους χασικλήδες!”, ήταν η πάγια εντολή, σε αυστηρό ύφος, της Κάθριν, μητέρας της Ελένης.

Η Ελένη γάμησε τον Ιορδάνη και ο Ιορδάνης γάμησε την Ελένη. Mετά από 5 λεπτά πήγαν για καφέ στην Κηφισιά, έφαγαν πράσινη σαλάτα, ήπιαν το Κινέζικο τους τσάι τους σε γυάλινη κούπα, και έκαναν τα καθιερωμένα τους ψώνια στο Εμπορικό Κέντρο.

ΙΙ) Η Ριζούπολη: το στίγμα και η ψυχική νόσος.

Ο Ιορδάνης γάμησε αλλά η τριφυλλοφόρος αρμάδα που υποστήριζε έτρωγε το ένα σκαμπίλι μετά το άλλο. Τι κι αν άλλαζε πλευρό, τι κι αν άλλαζε μάγουλα, τι κι αν άλλαζε γήπεδο, τι κι αν άλλαζε κυλότα, η ομάδα με σήμα το μαρούλι έτρωγε τα καυτά φλόκια στην μάπα, άλλαζε σεντόνια άρον-άρον κι άνοιγε τα πόδια διάπλατα για να βγάλει νέα γούστα.

Ο Εφιάλτης της Ριζούπολης στοίχειωσε για τα καλά τα όνειρα του Ιορδάνη. Η στύση του είχε ήδη να παρουσίαζει δυσλειτουργία μετά την φυγή της ωραίας Ελένης για έναν πιο φιρμάτο και μοδάτο Κολωνακιώτη. Ο Ιορδάνης, όμως, όντας γαλουχημένος με τις αξίες της Αθηναϊκής αλητείας της Θύρας 13, του Κολωνακίου, της Γλυφάδας και της Κηφισιάς μανούριαζε με το παραμικρό σπέρνοντας τον φόβο και τον τρόμο στις φτωχογειτονιές του Κεφαλαρίου και των Βου Που. Ο Ιορδάνης είχε γεμίσει όλους τους τοίχους των νεοκλασσικών και των Εμπορικών Κέντρων με το ψευδώνυμο του: Wild 13. Ήταν ένα άγριο παιδί και η αγριάδα του αποτυπωνόνταν στις νεκροκεφαλές με γκραφίτι.

“Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει”, με αυτή την ιαχή οι φανατικοί οπαδοί του Μαρουλιού έδωσαν το δικό τους βροντερό παρών απόψε για όσα διαδραματίστηκαν στην περιβόητη Ριζούπολη σχεδόν προ δεκαετίας.

Ο Ιορδάνης όντας σκληραγωγημένος, αιμοδιψής χούλιγκανς από την πιο κακόφημη συνοικία του Κολωνακίου (το αντίστοιχο Bronx της δεκαετίας του ’80), λίγο πιο πάνω από την gallery του Κωστέτσου και του Γαβαλά, πρωτοστάτησε της πορείας.

Ο Ιορδάνης δεν χαμπάριαζε τίποτα. Μπορεί να μην του σηκωνόντανε, αλλά δεν μάσαγε την τσαπού του. Κανείς στην γειτονιά του Κολωνακίου δεν ήθελε να έχει ντράβαλα με τον Ιορδάνη.

Έτσι όταν ο ήρωας της ιστορίας μας, ο ανίδρωτος μπουκμαμάς Γιάννης Γκιωνάκης, ο χλεχλές του Κολωνακίου με το μαντηλάκι μέσα από το πουκάμισο του σε στυλ Μπον Βιβέρ, ο καρπαζοείσπρακτορας του σχολείου, ο μετέπειτα Γιωτάς, ο δικός μας Ιορδάνης, επέστρεψε σαν κλαμένο νιμού από το ΟΑΚΑ στις 18 Μαρτίου του 2012, ημέρα Κυριακή, το μόνο που φρόντισε να κάνει ήταν να αλλάξει το σερβιετάκι του (διακριτικό σερβιετάκι Serena με φτερά προστασίας,  “σίγουρη όσο και αθέατη”) και να πάει κατευθείαν για ύπνο με τον 'φωτεινό αγκαλίτσα' στο προσκεφάλι του.

Στον αντίποδα, η παντελονάτη ομάδα του Πειραιά μετά το Κυριακάτικο ξεκώλιασμα της ζέλας, συνέχιζε και συνεχίζει να βιώνει μια παρατεταμένη, επίμονη, δυνατή  - σαν από ατσάλι - στύση, που άρχισε από το Έπος της Ριζούπολης, και ακόμα να ολοκληρωθεί. 

Μία στύση σταθερή, αμετακίνητη, κραταιά, αγέρωχη και πανταχού παρούσα.

Πριαπισμός.

Γράμμα στον Μισέλ - Lettre à Michel

~~~~ Γράμμα στην καριόλα ~~~

Aυτά τα πράγματα καλό είναι να μην γίνονται....

Μισέλ Pippin Took Πλατινί στο blockbuster του Χειμώνα: 

“Ο Βασιλιάς της Βλακείας.”

-------------------------------------------------------------- 

giaolaftaieioolympiakos, lettre Michel, Michel kariola Platini, Γράμμα στο Μισέλ, Κοκκαλάρας, Κόκκαλης, Μισέλ καριόλα

Της Κοντής λιλής...

Η παντελονάτη ομάδα του Πειραιά πέρασε νικηφόρα από το κλουβί με τα καναρίνια, η αλλιώς κλουβί με τις τρελές, ή όπως είναι γνωστότερο ως Κλεάνθης Καναρίνης. 

Όλα καλά και ωραία ως εδώ, ωσότου ξαφνικά, η διοίκηση του Άρεως, η οποία τυγχάνει καθολικής αποδοχής και αναγνώρισης από όλη την φίλαθλο Ελλάδα και Ελληνική επικράτεια δεδομένου ότι κανένα στέλεχος του ΔΣ της ΠΑΕ Άρης δεν υπηρετεί την ομάδα που εισήγαγε τον Βαλιτσοφόρo ως επίσημο παράγοντα (λέγε με Μπανα'ηναϊκός), απόφασισε να εκδόσει μια ανακοίνωση-κόλαφος κατά του διαιτητή Σιδηρόπουλο, στην Ελληνιστί Iron-Bird, για την διαιτησία του η οποία αδίκησε κατάφορα την υπερήφανη ομάδα του Άρεως. Εδώ μπορούμε να διάβασουμε την ανακοίνωση της μουσίτσας, του Ιωάννη Κόντη, δηλαδή της Φιλιππινέζας του Πατέρα, κατά της διαιτησίας του διαιτητή Σιδηρόπουλου  http://www.sportena.com/2011/11/anakoinosi-ths-pae-aris-kata-ths-diaitisias/ 

Και εδώ μπορούμε να διαβάσουμε την ανακοίνωση του Θούπερ 3, συγγενή του Αντόνιο Θουμπιθαρέτα πρώην τερματοφύλακα της Μπαρθελόνα. http://gallery.super3.gr/gallery/videos/gallery2358.avi 

Η ανακοίνωση του Θούπερ 3 είναι κυριολέκτικα ακαταλαβίστικη. Αλλά έτερον έκατερον. Τι είχες Γιάννη Κόντη, τι 'χα πάντα; 

Στις 8 Ιανουαρίου 2011, η ομάδα του Κόντη - όχι ο Άρης, αλλά η άλλη με τα πράσινα νίκησε με 1-0 την δεύτερη ομάδα του Κόντη, όχι αυτή με τα πράσινα αλλά την άλλη με τα κίτρινα. Η δεύτερη ομάδα του Κόντη, αυτή με τα κίτρινα, κατάφερε να φέρει το παίχνιδι στα ίσια και να ισοφαρίσει το γκολ του Νίνη (από το 19'), με κεφαλιά του Μίσελ στο 65'. Ο διαιτητής Σταθόπουλος, όμως, από την Αχαία (Κλάους) σφύριξε επιθετικό φάουλ μακριά από την μπάλα και ακύρωσε το πεντακάθαρο γκολ της δεύτερης ομάδας του Κόντη, μετά από βουτιά του Βύντρα ο οποίος κατέρρευσε όταν εισέπνευσε το ληγμένο (09/01/1995, expiry date) after shave Brut 150ml (“και αφήστε την γοητεία να συναρπάζει”) του ποδοσφαιριστή του Άρεως Θεσσαλονίκης, Ruiz. Οι τότε δηλώσεις του Προέδρου του Άρεως, Ιωάννη Κόντη, ήσαν οι εξής:  “ Ήταν γκολ αλλά έχουμε εμπιστοσύνη στον Σταθόπουλο”, http://www.contra.gr/Soccer/Hellas/Superleague/article1078065.ece

Ρίγος και συγκίνηση για την αμερόληπτη στήριξη του Ιωάννη Κόντη προς τον διαιτητή Σταθόπουλο και την εν γένει Ελληνική διαιτησία. Οι οπαδοί όλων των ομάδων έδωσαν τα εύσημα τους και συνεχάρηκαν τον Ιωάννη του Κόντη, όπως και τον Θούπερ 3 φυσικά. Και, φυσικά, δεν υπήρχε λόγος να διαμαρτυρηθεί ο Ιωάννης ο Κόντης, αφού χαμένος δεν βγήκε. Ούτως ή άλλως, η πρώτη του αγάπη και μοναδική με το τριφύλλι νίκησε.

Ας γυρίσουμε τον χρόνο όμως λίγο πίσω.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2011, η δεύτερη ομάδα του Κόντη, ο Άρης, υποδέχτηκε την πρώτη ομάδα του Κόντη, τον ΠΟΑ. Σε ένα σεμιναριακό κρεσέντο διαιτησίας, ο διαιτητής Δαλούκας σφυρίζει πέναλτι μετά από καλαμία με τις τάπες του Χαβίτο στο λαρύγγι του ποδοσφαιριστή του ΠΟΑ, Λουκά Βύντρα-Γίδια. Το καταφανέστατο πέναλτι μπορούμε να το δούμε εδώ:

Δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία ότι επρόκειτο περί πέναλτι. Ο Ιωάννης ο Κόντης, φυσίκά, δεν διαμαρτυρήθηκε διότι χαμένος δεν βγήκε αφού η πρώτη του ομάδα (αυτή με τα πράσινα) νίκησε. Ούτε φούρνος γκρεμίστηκε, ούτε ανακοινώσεις βγήκανε κατά το κράτος των Αθηνών, κατά του Γκαγκάτση, του Σωκράτη του Κόκκαλη, εναντίον της ΕΠΟ, κατά του Πιλάβιου, εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας. Καμία ανακοίνωση εναντίον Κανενός. Ο Κόντης τήρησε σιγή ιχθύος. Ο Ιωάννης Κόντης έδειξε ανωτερότητα. Έδειξε αμετροέπεια. Ήθος, και πάνω απ΄ολα, για το καλό της πρώτης ομάδας του, αυτής με τα πράσινα, απόφασισε να μην πει τίποτα.

Κακόηθειες ότι ο Ιωάννης ο Κόντης ενεργεί για τα συμφέροντα της ομάδας των πρασίνων, ή αλλιώς υπέρ της ομάδος του Κολωνακίου, ελέγχονται ως ανακριβείς. Όπως επίσης υποβολιμαία σχόλια ότι ο Ιωάννης ο Κόντης συμμετείχε στον μεταγραφικό σχεδιασμό της ΠΑΕ Κολωνακίου-Μπανα'ιναϊκός.

http://www.dailymotion.com/video/xl1ulr_yyyyyy-yyyyyyyy-on-air_sport

Στις 5 Σεπτεμβρίου 2011, ο Τζίγγερ-Πούλα παραιτείται επισήμως από Πρόεδρος του Μπανα'ιναϊκού. Στις δηλώσεις του αποκαλύπτει το όνομα που είχε προταθεί για την θέση του Τεχνικού Διευθυντή στην ομάδα του Μπανα'ιναϊκού.

“Προσπάθησα να βρω πρόεδρο και προσπάθησα να πείσω τον Πατέρα να επιστρέψει. Ο Νίκος ήθελε τεχνικό διευθυντή τον Κόντη και αντιπρόεδρο τον Θανάση Κανελλόπουλο. Δεν χρειάζεται να πω ποιος είναι ο κύριος Θανάσης.”

http://my-greek.blogspot.com/2011/09/blog-post_1248.html

Ούσα Φιλιππινέζα, ο Ιωάννης ο Κόντης, αυτή η μικρή η μαϊμού, ο Go-go το σκυλάκι της El Greco πολύ σ'αγαπώ, αποφασίζει να μην σχολιάσει και παραμένει ακλόνητος παίζοντας τόμπολα μια με την πρώτη του αγαπημένη ομάδα αυτή με τα πράσινα, και μια με την δεύτερη αγαπημένη του ομάδα αυτή με τα κίτρινα.

Έχει, όμως, το σθένος και τα κοχόνες, όταν δεν τρέχει πίσω με τον δίσκο σαν μια άλλη Φιλιππινέζα, να βγάζει ανακοινώσεις και να απειλεί “θα τα πούμε στα play-off” όταν παίζει με την παντελονάτη ομάδα του Ολυμπιακού.  http://www.katimagiko.gr/editorial/12134/soou-kode-ste-suskepse-prin-apo-mats

Η Σανσκριτική γραφή είναι η κλασική γλώσσα της Ινδίας και λειτουργική γλώσσα του Ινδουϊσμού, του Βουδισμού και του Τζαϊνισμού. Ένα από τα πιο κλασσικά αποφθέγματα στην Σανσκριστική γραφή έχει ως εξής:

“संस्कृतम् Koντής (του Ιωάννη) λιλής मम कुलस्य वृत्तान्तः मोन्ते ग्रन्दे नगरे वसामि ”

Που στα Ελληνικά μεταφράζεται:  

“Της Κοντής (του Ιωάννη) λιλής, οι μακριές τρίχες της φταίνε.”

Ο Κόκκαλης, ο Κόκκαλης αγόρασε.

Ρίγος και συγκίνηση σήμανε σήμερα, ημέρα Δευτέρα, 5 Σεπτέμβρη του σωτήριου έτους 2011 και ώρα Ελλάδος 15:33 (GMT: Greek Mean Time). Το Ελληνικό Πατριαρχείο εξέδωσε ανακοίνωση να σταματήσουν όλες οι λειτουργίες της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και να σημάνουν οι καμπάνες ως ένδειξη πένθους. Με την σειρά του, ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ', Επίσκοπος της Ρώμης, και επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας, ανώτατος άρχοντας του ανεξάρτητου κράτους-πόλεως του Βατικανού, διέταξε να σταματήσουν οι ιερείς να σταματήσουν να παρενοχλούν σεξουαλικά τα παιδιά για μια ήμερα και για μια μέρα μόνο ως ελάχιστο φόρο τιμής στον Μεγάλο Έλληνα που αποχώρησε σήμερα από την ομάδα του Κολωνακίου. Τέλος, το πρακτορείο Reuters διέκοψε την ροή του προγράμματος του για να μεταδώσει το δυσάρεστο αυτό γεγονός που αναμφίβολα έμελλε να στιγματίσει την Ελληνική κοινωνία, την μικρή και ταπεινή ζωή μας στο Ελλαδιστάν, και δη τον Ελληνικό αθλητισμό. 

Έκτακτο ανακοινωθέν απο το πρακτορείο Reuters σχετικά με την άτακτη φυγή του Τζίγγερ Βαρδιλογιάννη. Η διεθνής ειδησεογραφική κοινότητα αν μην τι άλλο σοκαρίστηκε από την παραίτηση του: “ The breaking news of Panathinaikos' major shareholder, Tzigger, putting an end to the club’s tenure that has lasted for 32 years, saw many Greek families leaving their home and heading to the streets as a small token of support. Banners that read 'Tzigger, μην φύγεις, θα φαρμακωθούμε!' and 'Τζίγγερ ψυχάρα, Ολυμπιακάρα!', displayed the passion and long support that fans all over Greece, irrespective of colours, harbour for Tzigger, and the VardiLOgiannis family since they assumed full ownership of the Athens based football club. Undoubtedly, the VardiLOgiannis family have championed the 'cleansing corruption' campaign in Greek football.” Γράφουμε και καμιά μαλακία, έτσι για να περάσει η ώρα.  

Η Ελλάδα θρηνεί. Ο μέσος Έλληνας δεν το πιστεύει. Δεν θέλει να το πιστέψει! Αρνείται να συμβιβαστεί σαν τον αλκοολικό που είναι σε άρνηση (στην Ελληνιστί: in denial) να αποδεχτεί το χρόνιο πρόβλημα αλκοολισμού του καθώς γεμίζει το ένα διπλό ποτήρι Jack Daniels μετά το άλλο. Ο Έλληνας του Κολωνακίου, αλλά και του Περιστερίου και των Νοτίων Προαστίων εν γένει, βρίσκεται σε βαριά κατάθλιψη και κατατονικό στάδιο. Αρνείται να συμβιβαστεί με αυτή την ιδέα: “δεν γίνεται, δεν μπορεί να μας το κάνει σ'εμάς αυτό” σιγοψιθυρίζει.

Η Ελληνική διασπορά ανά τον κόσμο δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα συγκίνησης της. Ο απόδημος Ελληνισμός της Ωκεανίας (συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας) είναι καταβεβλημένος. Από την Μελβούρνη της Αυστραλίας και το Auckland της Νέας Ζηλανδίας , από το Santiago της Χιλής όπου οι Έλληνες μεταλλωρύχοι εγκαταστάθηκαν κατά την δεκαετία του 1960, από το Σικάγο των Ηνωμένων Πολιτειών ως και το Μεξικό, ο Έλληνας της διασποράς θρηνεί τον χαμό του μεγαλύτερου Έλληνα.

Ο Γιάννης Βαρδιλογιάννης (με λάμδα) δεν είναι πλέον μαζί μας. Ο Τζίγγερ (ψευδώνυμο που στα Γαλλικά σημαίνει Κόμης του Δουκάτου της Μοtor Oil) ανακοίνωσε επισήμως την αποχώρηση της μεγάλης και τρανής οικογενείας του από τα δρώμενα της ομάδος του Κολωνακίου. Το Βαρδιλογιαννέϊκο (με λάμδα) δεν υπάρχει πια στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, στο πάλαι πότε Ελληνικό ποδόσφαιρο που γνώρισε μόνο δόξες, χαρές και αγνές αθλητικές στιγμές υπό την ομπρέλα της οικογένειας Βαρδιλογιάννη.

Υπό την ηγεμονική παρουσία του Ρίγκο Βαρδιλογιάννη (με λάμδα), το άσπιλο Ελληνικό ποδόσφαιρο έχει μόνο να ευγνομωνεί, έχει να το λέει για τις δόξες που γνώρισε. Βαρδιλογιαννίκες (με λάμδα) στιγμές χαράς και αθλητικής ευγενής άμμιλα.

Ποιός, όμως, βρίσκεται πίσω από την άτακτη φυγή του Τζίγγερ Βαρδιλογιάννη (με λάμδα) που σαν άλλο νεογέννητο κουτάβι πεκινουά, ακούγοντας το αφεντικο του να το παρατηρεί, έβαλε τροχάδην την ούρα κάτω από τα σκέλια; Ποιός δεν μάσησε και έκανε τους Βαρδιλογιαννεϊούς (με λάμδα) να πηγαίνουν με panadol για ύπνο; Ποιός έβαλε την κουμπούρα από πίσω και από μπρος (εντός και εκτός έδρας δηλαδή) στον κουασιμόδο Καπετάνιο που τόσο ψευτομάγκικα πουλούσε μούρη;

Βαρδιλογιαννικές στιγμές το ανάγνωσμα. Και όλα αυτά όταν κατά την διάρκεια της παντοκρατορίας του 'αλήτη' του Κόκκαλη. Το αγγελικά πλασμένο Ελληνικό ποδόσφαιρο μόνο χαρές και αθλητικές στιγμές βίωσε υπό την ηγεμονική αρχηγία του Βαρδινλογιαννισμού. Ζήτω το Έθνος!

"Όπλισα γιατί φοβήθηκα" Αθωώθηκε ο Γ. Βαρδιλογιάννης που δικαζόταν για απειλή δια όπλου."

ΤΑ ΝΕΑ, Τετάρτη 25 Ιουνίου, 1986.

Όλοι μαζί στο πλευρό του Ρίνγκο Βαρδιλογιάννη.

Ποιός έτρεψε, λοιπόν, σε άτακτη φυγή πρώτα την μούμια Μαμ-ρα Καπετάνιο Βαρδιλογιάννη (με λάμδα) και μετέπειτα τον Ραλλίστα παύλα Χομπίστα; Ρητορική ερώτηση φυσικά!

Η σταράτη και παντελονάτη απάντηση είναι μία: η Προεδράρα μας o Σωκράτης ο Πέτρος ο ΚΟΚΚΑΛΗΣ, ο υιός του ιατρού-χειρουργού Πέτρου Κόκκαλη, ο ΛΑΡΤΖ, ο Larger than life, ο entrepreneur των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής σε πάνων από 50 χώρες παγκοσμίως, ο Κιμπάρης, ο Γαλαντόμος, ο αρχοντικός Έλληνας Sean Connery, ο Ατσάλινος Γίγαντας, ο Κόναν της Κιμμέριας, είναι αυτός που έδιωξε κλοτσηδόν από το Ελληνικό ποδόσφαιρο την γάγραινα του Βαρδιλογιαννισμού (με λάμδα).

Την αδυσώπητη αυτή αρρώστια του Βαρδιλογιαννισμού (με λάμδα) που καταδικάστηκε δις για δωροδοκία με την ομάδα του Ηρακλή:

• *την πρώτη φορά με την περίφημη "υπόθεση των λουλουδιών" την ποδοσφαιρική σεζόν 1974-1975 όταν λίγες ώρες πριν την έναρξη του αγώνα Ηρακλή - Παναθηναϊκού στα πλαίσια των ημιτελικών του Κυπέλλου Ελλάδας, στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η αποστολή του Ηρακλή έφτασε μια ανθοδέσμη για τους ποδοσφαιριστές του Ηρακλή, Τάκη Νικολούδη και Ζαχαρία Χαλιαμπάλια. Η ανθοδέσμη όμως έκρυβε... δεσμίδες με χιλιάρικα, πράγμα που κατήγγειλε στη διοίκηση του συλλόγου του ο ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών (Χαλιαμπάλιας) αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα (2-1 υπέρ του Παναθηναϊκου το τελικό σκορ), πως παράγοντες του Παναθηναϊκού του(ς) πρόσφεραν χρήματα για να έχουν μειωμένη απόδοση στον μεταξύ τους αγώνα. Η υπόθεση έμελλε να πάει στα δικαστήρια αρκετούς μήνες μετά (η εκδίκαση της υπόθεσης θα ξεκινούσε την επόμενη αγωνιστική περίοδο, 1975-1976). 

•  *Και την δεύτερη στο σωτήριον έτος 1982, όταν ο ποδοσφαιριστής του Ηρακλή Γιώργος Ορφανίδης κατήγγειλε ότι ο τότε πρόεδρος της Καστοριάς, Γιώργος Χαλκίδης, του πρόσφερε 2 εκατομμύρια δρχ. για να 'χει μειωμένη απόδοση στον αγώνα Ηρακλή - Παναθηναϊκού για το Κύπελλο, λέγοντας πως ενεργούσε για λογαριασμό του μεγαλομετόχου του Παναθηναϊκού, Βαρδή Βαρδινογιάννη, όπως ισχυρίστηκε ο παίκτης. Οι δύο παράγοντες κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, αλλά μόνο ο Γιώργος Χαλκίδης καταδικάστηκε (πρωτοδίκως σε τριετή φυλάκιση και απαλλάχτηκε στο Εφετείο), καθώς ο Βαρδής Βαρδιλογιάννης (με λάμδα) αθωώθηκε.

Ένας βαρδιλογιαννισμός που αναμείχτηκε σε σκάνδαλα παράνομης Ελληνοποίησης με τον Αργεντίνο Χουαν φόρτσα Ρότσα Μπουμπλή από το Αιγάλεω, που μετέτρεψε το Ελληνικό ποδόσφαιρο σε τσιφλικάτο του αλωνίζοντας το με ορισμούς διαιτητών, παράγοντες στρατιωτάκια, ομάδες δορυφόρους-παραρτήματα (Κόρινθος, ΟΦΗ, Απόλλων Αθηνών), παιχνίδια όνειδος για το Ελληνικό ποδόσφαιρο με πρώτο και  καλύτερο τον νοκ-άουτ αγώνα για το κύπελλο Ελλάδας με τον Παναθηναϊκό. Ένας αγώνας που θα γινόταν στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας τον Ιανουάριο του 1982 και έμελλε να διδάσκεται στα σεμινάρια της FIFA για τα τρία πέναλτι-εφεύρεση του διαιτητικού διδύμου Δέδε-Ζαβλανού για να κερδίσει το κύπελλο έτσι νταβατζιλίδικα η ομάδα του Κολωνακίου.

Ένας Βαρδινολογγιανισμός (με λάμδα) που δεν δίστασε να παρέμβει ζωντανά για να βάλει χέρι στον δημοσιογράφο που τόλμησε να πει ότι ότι δεν υπήρξε πέναλτι σε βουτιά του Σωτηράκη του Νίνη.

Μεσολάβησαν 5 λεπτά διακοπής από την ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση ωσότου ο Κουασιμόδος Καπετάνιος επιστρέψει στην θέση του. Μεταφέροντας, πρώτα, στον δημοσιογράφο της ΝΟVA, Άγγελο Στυλιάδη, την υπόσχεση-απειλή ότι αν συνεχίσει να εκφέρει την γνώμη του, θα τον "εξαφανίζε." Ωραίες χαριτωμενιές. Είμαστε όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα. Η παρέμβαση-μαχαίρι στην φασιστική μετάδοση της ιδιωτικής τηλεόρασης από τον Ρίνγκο, μαζί με τον διάλογο με τον εν λόγω μοσογράφο μπορεί να διαβαστεί εδώ http://grblogs.gr/post/pane-ton-kapetanio-gia-proedro

Κακά τα ψέματα. Σιγά μην ήτανε και καλά, δηλαδής. Η μούμια εισήγαγε νέα ήθη και έθιμα στο αγγελικά κατά τ'άλλα πλασμένο Ελληνικό Ποδόσφαιρο, με πρώτο και κυριότερο το έθιμο του βαλιτσοφόρου-παράγοντα.

Και όλα αυτά, επί 15 συναπτά έτη, πριν έρθει ο αλήτης ο Κόκκαλης και ασελγήσει στο ποδόσφαιρο της ψαροκώσταινας. Σε ένα ποδόσφαιρο των παράνομων μεταγραφών των Καναρά, Τόγια, Παπαπαναγή, Μπερσεμί, Κοπιτσή και Μαραγκό, από την διαλυμένη εν μιας νυχτί ομάδα του Πανιωνίου. Αλλά, έχει ο καιρός γυρίσματα. What comes around, goes around, όπως θα λεγε και ο Καζαντζίδης. Πάει πια ο Καπετάνιος, μας τελείωσε. Πάπαλα! Ο Σωκράτης Κοκκαλάρας τον έδιωξε κλωτσηδόν.

Έλληνες της απανταχού διασποράς, ακούστε τα χαρμόσυνα αυτά νέα και διαδόστε τα παντού. Με περιστέρια με χελιδόνια (ένα το χελιδόνι, η άνοιξη ακριβή), με τις τεράστιες ομιλούσες χήνες του Νιλς Χόλγκερσον. Η καρδιά, όμως, δεν ξεχνά. Εμείς οι αγνοί, φιλήσυχοι Ολυμπιακού του Πειραιά, του Κοδαλλού και των Καμινίων, θα ενθυμούμαστε για πάντα τον ραλίστα Τζίγγερ ως έναν από μας, ως τον πιο αγνό οπαδό του Ολυμπιακού. Ούτως ή άλλως, ο Τζίγγερ ήταν ανέκαθεν μια ιδιαίτερη ηγετική φυσιογνωμία που στον ύστατο αγώνα της Ριζούπολης παρέδωσε τα κλειδιά στην μετέπειτα πρόεδρο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, Αγγελική Φιλιππίδη, η οποία Αγγελικούλα έσταζε περίοδο όταν απεκάλεσε τους ποδοσφαιριστάδες του ΠΟΑ “ΚΟΤΕΣ ΚΑΙ ΦΛΩΡΟΥΣ! ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ Ο ΚΟΚΚΑΛΗΣ!”


Ας παραμείνουμε στο θέμα μας, όμως. Ο Τζίγγερ θα παραμείνει στην ιστορία ταυτόσημος με τον Σωκράτη Κόκκαλη. Η ιστορία γράφει και δεν ξεγράφει. Ο έξοχος αυτός επιστήμων, αυθεντία στις τηλεπικοινωνίες, του ΞΥΣΤΟΥ που μετά μανίας αγόραζα μπας και κερδίσω κανά πεντοχίλιαρο, το πιο λαμπρό αστέρι που λάμπει σαν οδηγός καθοδήγοντας μας σαν το αστέρι της Βηθλεέμ στα Αυτοκρατορικά Παλάτια της Ίντρακομ και της Ίντραλοτ.


Ο Εξυγιαντής και Κιμπάρης υπεράνθρωπος του ευ αγωνίζεσθαι και του 50-50, ο Σωκράτης του Πέτρου Κόκκαλη του μεγαλογιατρού επίστημων, του πρωτοπόρου στην οργάνωση της υγειονομικής περίθαλψης στο ΔΣΕ, και ως ένα απ' τα σημαντικότερα πολιτικά στελέχη, όντας υπουργός Υγείας, Πρόνοιας και Παιδείας της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης, σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξής της, αλλά και ως επιστήμονας και γιατρός, που κάτω απ' τις πλέον αντίξοες και δύσκολες συνθήκες επιτελούσε το έργο του με συνέπεια, ως γραμματέας (σ.σ.: Υπουργός) Υγείας και Πρόνοιας της ΠΕΕΑ, δηλαδή της Κυβέρνησης του Βουνού.


Ο Σωκράτης Κοκκαλάρας λοιπόν είναι αυτός που έτρεψε σε φυγήν τον Ραλλίστα, που του καταρράκωσε την προσωπικότητα, που του κοσκίνισε ανελέητα και αλύπητα δίχως οίκτο και σέβας τα κωλοβάρδουλα.


Μεγάλε Πρόεδρε, εμείς οι φτωχοί πλην περήφανοι είλωτες δηλωμένοι στρατιώτες-κομμάντος στην υπηρεσία της SIEMENS και της Ιντρακομ, σε χαιρετούμε! 

* Tα άρθρα σχετικά με την μπόχα και βρώμα του ΠΑΟ η ιστορία προέρχονται από το ερυθρόλευκο μέχρι τα μπούνια site του Pesetero http://www.pesetero.net/reddb/index.php?option=com_content&view=article&id=561:captainringocarrington&catid=41:panathinaikoscategory&Itemid=11

Μια πλατφόρμα δεδομένων αναφορικά με τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό. Μια ξεχωριστή ερυθρόλευκη φωνή που απλά δεν μασάει τα λόγια της, δεν χαϊδεύει τα αυτιά κανενός, ενώ συνάμα ξεσκεπάζει τις βρωμιές των αλλόθρησκων.