Κυριακή 15 Απριλίου 2012

Σαν να είσαι εδώ.

Εορτασμός της απουσίας, στιγμή πρώτη.

Έφυγες, αλλά είσαι ακόμα εδώ. Παντού για πάντα. Στο Φώς (των Σπορ), στο σκοτάδι, στο φεγγαρόφωτο. Σαν μια σκιά που απεγνωσμένα παραμονεύει μεταξύ του τώρα, του πριν και του μετά. Του σήμερα και του χθες και του ελπιδοφόρου αύριου. Μεταξύ του παρελθόντος και του παρατεταμένου αόριστου μέλλοντος.

Παραμονεύεις......και δίνεις το παρών μόνο και εφόσον το θελήσεις. Γιατί εσύ ορίζεις πότε θα φύγεις και πότε θα επιστρέψεις. Γιατί, ναι! Θα επιστρέψεις! Γιατί εσύ επιβάλλεις την τάξη, την αταξία, την σιωπή, την μανούρα, τον θυμό, την οργή, το δάκρυ, το γέλιο και τα ξεσπάσματα. Οι επιθυμίες σου, διαταγές. 

Έτσι λοιπόν, σαν σήμερα, πριν από 19 χρόνια, στις 15 Απριλίου του 1993, εσύ, ναι εσύ, ο υιός του Πέτρου Κόκκαλη του μεγάλο ιατρού - χειρουργού, εσύ ο σπουδαιότερος και αξιολογότερος Έλλην όλων σε προσφορά στον Ελληνικό Πολιτισμό μακράν και με διαφορά, απεφάσισες να αναλάβεις τις τύχες του μεγαλύτερου αθλητικού συλλόγου όλου του κόσμου. Εσύ, ο πλέον σημαντικότερος ευπατρίδης των τηλεπικοινωνιών, ο υπερασπιστής του ευ αγωνίσεσθαι του Ελληνικού και δη Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου. Εσύ, ο απαράμιλλος ηγέτης κάθε Ολυμπιακού, το πιο λαμπρό αστέρι με παγκόσμια ακτινοβολία, 7.500 έτη φωτός μακριά από τ'αλλα ποταπά αστεράκια της πλάκας.

Εσύ, ένας σπουδαίος επιχειρηματίας παγκοσμίου βεληνεκούς με αναγνωρισιμότητα και αναφορές στο ονόμα σου από έγκυρα και έγκαιρα μέσα διεθνούς ενημέρωσης όπως το CNN και το BBC (κάνε click πάνω στο CNN και στο BBC αντίστοιχα. Τώρα!). 

Ναι εσύ, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών βασιλιάς-τιμωρός με την δερμάτινη καμπαρντίνα, ο κατάσκοπος των 5 Ηπείρων Rocco ή/και Krokus που δεν μάσησες την τσαπού σου όταν σου την πέφτανε κοτζάμ κατάσκοποι της Κέι Τζι Μπι και τους γάμαγες τα ράμματα, που όταν πλέον απεφάσισες να επιστρέψεις στα πάτρια εδάφη του Ελλαδιστάν να δικτυώσεις τους βλαχοδήμαρχους που είχαν μείνει όλοι με το τάληρο και το δεκάρικο να κάνουν τηλέφωνο από το κουτί του περιπτέρου, την Δέλτα, την Άλτζιντα της γειτονιάς, και από τον θάλαμο του χωριού, αντί να σου αναρτήσουν κοτζάμ ανδριάντα που τους έκαμες ανθρώπους, σ'έσυραν στα δικαστήρια. Ακόμα και ΄κεί, όμως, δεν μάσησες και τους γάμησες τα πρέκια (πάτα στο "δεν μάσησες και τους γάμησες τα πρέκια").

Ναι, εσύ! Ακατέργαστο διαμάντι της οικουμένης,  διότι εσύ είσαι ο μοναδικός επιφανής ΆΝΔΡΑΣ που βοηθάς έμπρακτα, με έργα (click στο έργα. Δεν θα το ξαναπώ) ανοίγοντας θυγατρικές-γραφεία παροχής τηλεπικοινωνιών προΐόντων INTRAKOM σε ολόκληρη τη χώρα και στο εξωτερικό προσφέροντες έτσι θέσεις εργασίας στους νέους Έλληνες, και όχι με παρλαπίπες, έτσι ώστε να αναστηθεί στα πόδια της η άμοιρη - πλήν περήφανη - Ελλάδα, έτσι μπουρδέλο που την κατάντησε η Νέα Δικτατοριά.

Ναι, εσύ! Γαλαντόμε-κιμπάρη  και διαπρεπή επιστήμων, ώ πολυχρονεμένε και πολυτραγουδισμένε ηγέτη του Ολυμπιακισμού που πήρες τον Ολυμπιακό μας από τα πέτρινα χρόνια (που σαν τώρα θυμάμαι να φέρναμε κάτι 2-2 με Λεβεδειακούς και Ξάνθες και να φεύγουν οι κορνέδες στα καπάκια) και τον ανέβασες άλλο επίπεδο εκεί που ανήκει ξεπαστρεύοντας μια για πάντα πρώτα την μούμια, μετέπειτα τον χομπίστα-ραλλίστα και ολοκληρωτικά - μιά και καλή - την γάγραινα, το καρκίνωμα αυτό που εισήγαγε ως επίσημο παράγοντα τον βαλιτσοφόρο, την λαίλαπα του Βαρδιλογιαννισμού.  

Γιατί, ναι εσύ, βασιλιά και Μεσσία , άγιε Κύριε Σαββαώθ πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου, ωσαννά εν τοις υψίστοις! 

Σαν να είσαι εδώ, λοιπόν, αυτή την σημερινή ημέρα που ανέλαβες τον Ολυμπιακό, σε τιμούμε, σε δοξάζουμε και σου γράφουμε αυτές τις νοσταλγικές αναφορές στο όνομα σου.

Διότι, είσαι Η (το "Η" κεφαλαίο) ανώτερη έκφραση του λευκού φωτός - του συμπαντικού φωτός, το ανώτατο σύμβολο καθαρότητας, αγνότητας και φώτισης.


Απαράμιλλη φινέτσα, αρχοντικό γκανγκστερικό στύλ που παραπέμπει σε Don κάπου στα 1945 στις συνοικίες της Little Italy. Από το πως ανάβει με το σπίρτο το πουράκι των 250 δολλαρίων του έκαστος, το ρολόι χειρός rolex, ως το λινό καλοκαιρινό σακάκι με το γαλάζιο της θάλασσας (του Πειραιά) polo πουκάμισο. Όσο για την λευκή κάλτσα που πάει ασορτί με το λευκό παντελόνι, ο Πρόεδρος ορίζει πότε, αν και εφόσον το θελήσει, θα πρέπει να φορεθεί κάλτσα καλοκαιριάτικα. Γιατί, ο ίδιος ορίζει την μόδα, τις καιρικές συνθήκες, την θερμοκρασία δωματίου και την θερμοκρασία υπό σκιά. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου