Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αλλόθρησκων. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αλλόθρησκων. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Δάχτυλο σας βάζει.

Το δάχτυλο είναι ουδέτερο και αποτελεί κάθε μία από τις αρθρωτές άκρες των χεριών και των ποδιών ανθρώπων και ζώων.

Με το δάχτυλο μπορούμε να δοκιμάσουμε ένα γλυκό, να δούμε αν έχει σκόνη ένα έπιπλο, να δείξουμε προς μία κατεύθυνση, να ξύσουμε το κεφάλι μας, να....να....να..... 

Πολλά μπορούμε να κάνουμε με ένα δάχτυλο.

Υπάρχουν πολλές εκφράσεις σχετικά με το δάχτυλο:
  • “βάζω το δάχτυλό μου”: παρεμβαίνω σε μια υπόθεση χωρίς να έχω αρμοδιότητα.
  • “κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου”: προσπαθώ να κρύψω κάτι που όλοι γνωρίζουν ή καταλαβαίνουν.
  • “μετριούνται στα δάχτυλα (του ενός χεριού)”: είναι πάρα πολύ λίγοι / λίγες / λίγα.
  • “όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα”: όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι.
  • “παίζω κάτι στα δάχτυλα”: γνωρίζω κάτι πολύ καλά.


Στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, στο Ινστιτούτο Ιατρικής στην Ελβετία, ο διαπρεπής πρωτοπόρος χειρουργός Sock Rates Peter Kokallis ανακαλύπτει το Ελιξήριο της Ζωής.

Όπως, λέει, όμως, μια λαϊκή θυμοσοφία: “Να ταν η ζήλια ψώρα θα γιόμιζε όλη η χώρα”. Έτσι, λοιπόν, δεν άργησαν και οι πρώτες αντιπαλότητες και αντιζηλίες με τους υπόλοιπους γιατρούς (τι γιατρούς δηλαδής, γιατρουδάκια της πλάκας που με ένα κιλό λάδι πήραν το πτυχίο τους) κατηγορώντας τον Sock Rates Kokkalis, μέσω υποβολιμαίων άρθρων σε αμφιβόλου εγκυρότητας Medical Journals, για δήθεν αλχημείες και σαλτιμπαγκισμούς, με ανθρώπους-πειραματάζωα που εναντιώνονται στα Εthics της Ιατρικής.

Ο Sock Rates Kokkalis δεν μάσησε από στυγνούς εκβιασμούς και απειλές ποταπών γιατρουδάκων.Τα μάζεψε και πήρε των ομματιών του φτάνοντας στην Ανατολική Γερμανία και στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, προκειμένου να συνεχίσει τις έρευνες του πάνω στην νεκρανάσταση των αρθρωτών άκρων.

Με τα πολλά, ενοικιάζει ένα δωμάτιο από τον φοιτητή της Ιατρικής και μετέπειτα δεξί του χέρι, Lou Varis (που στην Αρχαία Φοινικική και Βερβερική διάλεκτος σημαίνει Πιράνχας), και μετατρέπει το υπόγειο του κτιρίου του σε προσωπικό του εργαστήριο.

Συνάμα με τις ιατρικές του δραστηριότητες, ο Sock Rates γίνεται μέλος του Υπουργείου Κρατικής Ασφαλείας της Ανατολικής Γερμανίας ή αλλιώς ΣΤΑΖΙ που στην Δωρική διάλεκτο σημαίνει “Ριζούπολη”. Ο απώτερος σκοπός της Ριζούπολης, ή αλλιως ΣΤΑΖΙ, ήταν ο αφανισμός της απανταχού βαζέλας. Πράγμα δύσκολο, αλλά διόλου ακατόρθωτο.

Μετά από μακροχρόνιες έρευνες, ο Sock Rates, κωδικό όνομα Rocco, Crocus, ή Κaskader, βρίσκει, επιτέλους, την σωστή φόρμουλα με μπόλικη αμμωνία και ξύδι ΤΟΠ που θα αφάνιζε από προσώπου γης την sexy βαζέλα. Στο χαλαρό, κλωνοποίησε τις  αρθρωτές άκρες των χεριών του έτσι ώστε το καθένα δάχτυλο ξεχωριστά να μπορούσε να τριγυρνάει παντού, σαν κανονικός αρτιμελής άνθρωπος, με δικό του νου και σκέψη, βρίσκοντας τον στόχο - μπαίνοντας έτσι αργά και βασανιστικά με ηδονή και πάθος - στα οπίσθια των απανταχού αλλόθρησκων.

Για το επιτεύγμα του αυτό, του απονεμήθηκε το παράσημο του Herr, που στα Γερμανικά σημαίνει “Ο Ανυπέρβλητος”. Παράλληλα, μια καινούργια έκφραση βγήκε, που μέχρις σήμερα τον ακολουθεί και ηχεί χαρμόσυνα στα αυτιά της Παγκόσμιας, και όχι μόνο, Ιατρικής Κοινότητας: 
           
                  “Δάχτυλο σας βάζει ο Πράκτορας της Στάζι ” 











Υποχρεωτική ανάγνωση:
http://cryptome.org/kokkalis-stasi.htm
 

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Λείπεις αλλά υπάρχεις. Εδώ. Τώρα. Για πάντα.

ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΤΟΥΣ 2011
Σωκράτης, 21 Οκτωβρίου.
*****************************************

Δεν ξέρω πως ν'αρχίσω. Υποθέτω μπορώ κάλλιστα να ξεκινήσω από τα τυπικά, αλλά πάντα ουσιαστικά και εγκάρδια, Χρόνια Πολλά. Χρόνια σου Πολλά, λοιπόν, Πρόεδρε Σωκράτη του Πέτρου του Κόκκαλη του μεγαλoγιατρού. Χρόνια Πολλά, φώς και κόρες των ματιών μου. Όλοψυχα Χρόνια Πολλά για την ονομαστική σου εορτή. Πρωτίστως με ψυχική και σωματική υγεία και όλα τ'άλλα θα έρθουνε. Γιατί εσύ καθορίζεις την έλευση του χρόνου, της στιγμής και της υλοποίησης των άϋλων σωμάτων των ανέμων που δεν σημαίνουν τίποτα γιατί απορροφώνται από το λεοντόκαρδο φως της γνώσης σου.  

Έχουμε, όμως, άραγε, όλοι συνείδηση της μη αναστρέψιμης ροής του χρόνου, όπου το παρελθόν είναι δεδομένο και το μέλλον ανοιχτό; Aυτή η σκέψη είναι αισιόδοξη γιατί μας αφήνει παράθυρο ελπίδας για μια ενδεχόμενη επιστροφή σου.

Η απάντηση είναι η εξής: Παρά το γεγονός ότι όλοι γνωρίζουμε από την εμπειρία μας πως στις φυσικές διαδικασίες ο χρόνος ακολουθεί μία μόνο κατεύθυνση, από το παρελθόν προς το μέλλον, εν τούτοις κατά τους τελευταίους τρεις αιώνες η ιδέα της μη αναστρεψιμότητας του χρόνου αποκλείστηκε από τους νόμους της φυσικής.

Με την κυριαρχία της νευτώνειας μηχανικής το σύνολο του φυσικού κόσμου αντιμετωπίστηκε σαν μια τεράστια μηχανή, όπου κυριαρχεί ο ντετερμινισμός και όπου ο κόσμος είναι συμμετρικός ως προς τον χρόνο. Η Σωκρατική μαιευτική μέθοδος, όμως, του ξεκωλιάσματος της βαζέλας αποτελεί σταθμό στην ιστορία του Ολυμπιακού με πρωτεργάτη τον ίδιο τον Σωκράτη τον Κόκκαλη, το ακατέργαστο αυτό διαμάντι της οικουμένης. Ως εκ τούτου, ο Δαμάστης-Προκρούστης των απανταχού αλλόθρησκων και δη της βαζέλας, Σωκράτης Κόκκαλης του Πέτρου και της Στάζι, ορίζει από μόνος του τον χρόνο, την στιγμή και την διάσπαση του ντετερμινισμού της δημοκρίτειας θεωρίας με την «παρέγκλισιν» των ατόμων. Γιατί όλα αυτά; Γιατί είναι χαμούρες οι Παναθηναϊκοί.  

Η απουσία σου είναι έντονη. Στην μοναξιά της δυσβάσταχτης αυτοεξορίας και της εν γένει μετανάστευσης σε άλλες Πολιτείες σοσιαλιστικές, ερωτικές, μεθυσμένες, εμπλουτισμένες από Ολυμπιακά ιδεώδη, το σύμπλεγμα του φτηνού αλκοόλ και του στιγμιαίου αγοραίου έρωτα ρέουν σαν δάκρυα αποχωρισμού στην λίμνη του αποχωρισμού:  “Δεν φταίς εσύ! Εγώ φταίω!”,  Θέλω χρόνο, χώρο. Δεν μπορώ άλλο!”

Φτηνές δικαιολογίες, ακατάσχετες παπαρολογίες. Αφορμές, αιτίες, λάθη εκατέρωθεν; Όχι, φταίμε και θα λογοδοτήσουμε. Τώρα, σήμερα, μετά, στην επόμενη ζωή καθοδόν προς το Καθαρτήριο Πυρ, προθάλαμο της κολάσεως που θα βιώσουμε.

Σε σκέφτομαι υπό τον ήχο του Αργεντίνικου βάλς στα κύμματα του Μπουένος Άϊρες, καθώς η αβεβαιότητα του αύριου κάνει έντονη την παρουσίας της. Το χθές συναντάει το σήμερα. Το σήμερα, όμως, αποφεύγει διακριτικά τον βομβαρδισμό της κιμπάρικης σου επιβλητικής φιγούρας. Σε απέβαλε δια παντός. Όχι, ψεύδομαι! Ματαιοπονώ! Δεν μπορώ να σε αποβάλλω. Υπάρχεις σε κάθε μου στιγμή, σε κάθε μου βήμα, σε κάθε μου ανάσα (όπως θα λεγε και το Κεντρί, Ελληνιστί Sting). Λείπεις, αλλά υπάρχεις. Εδώ. Τώρα. Παντού. Για πάντα. 

Η φυγή σου είναι έντονη. Το κενό σου δυσαναπλήρωτο. Μας στοιχειώνει, μας καταδιώκει και όταν το σκοτάδι πλέον πέφτει, οι ερινύες μας κατασπαράζουν τα συκώτια σαν τον Προμηθέα-Δεσμώτη στο όρος Καύκασο. Έφυγες κακήν-κακώς. Σε στενοχωρήσαμε, το ξέρω. Αλλά, σε εκλιπαρώ, δέξου την συγνώμη μας. Την ειλικρινή και ταπεινή συγνώμη μας. Την συγνώμη μου έστω. Αναγνωρίζω το δικό μου λάθος. Τα λάθη μας. Αλλά, όπως προφητικά είχες προβλέψει:

“Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών (Ματθ. 5, 3).

Στο κρύο, στην βροχή και στο χαλάζι, παραμένουμε ανήμποροι να συνειδητοποιήσουμε την φυγή σου. Η μυρωδιά του έμετου και της πρόωρης εκσπερμάτωσης στα σοκάκια μιας μεθυσμένης πόλης, με κάνει να αναπολώ τις στιγμές έκστασης και ευφορίας, του απόλυτου οργασμού και της ολοκλήρωσης στα κωλοβάρδουλα της βαζέλας, σε έναν αγώνα σταθμό για τα δρώμενα του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου. Γιάννη Καραλή, είσαι μεγάλη χαμούρα και τον παίρνεις.

Σε λίγο βροχή. Ο αέρας σκιάζει το απέναντι αραχνιασμένο γκρίζο κτίριο και ως δια μαγείας χάνεται υπό το φεγγαρόφωτος σαν από ταινία τρόμου παραγωγής των Hammer studios με τον Peter Cushing και τον Christopher Lee. Στο ρόλο της μούμιας, ο Βαρδιλογιάννης.

Λείπεις, αλλά υπάρχεις. Απλώνεσαι σαν χαμαιλέων-θάνατος, έρπεις και μετασχηματίζεσαι σαν λύχνο και καντήλα στο αδειανό των αλλόθρησκων δωμάτιο από κούπες. Λείπεις, αλλά είσαι παρών. Εδώ, παντού! Στο κλάμα. Στον αγώνα. Στην υποψία ελπίδας. Στην αμυδρά υποψία ελπίδας ό,τι θα επιστρέψεις. Τώρα που η ανέχεια μας καλεί. Η ανέχεια και η ανεργία. Τώρα που η πάλη των εργατικών τάξεων και της εν γένει φοροδιαφυγής, αρχής γενομένης από τα γαλάζια παιδιά, σημαίνει την ώρα της επανάστασης. Εμπρός Ανδρέα, για μια Ελλάδα Νέα!

Η χώρα σε έχει ανάγκη, σε χρειάζεται, ιδίως τώρα που το άμοιρο Ποδόσφαιρο της ψαροκώσταινας περνά τα πάνδεινα από τον γκιοζάκο Πιλάβιο. 

Ηλί, ηλί, λαμά σαβαχθανί.

Χρόνια σου Πολλά, Πρόεδρε....