Tι είναι Τέχνη;

Τι στον πούτσο είναι και τι, εν τέλει, μπορεί να θεωρηθεί τέχνη;  

Μην είν'οι κάμποι; Μην είναι τ´ άσπαρτα ψηλά βουνά; Μην είναι ο ήλιος της Ελλαδάρας, που χρυσολάμπει; Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά; Μην είναι η υπέροχη και μαστιχωτή κασερόπιτα από τον φούρνο της γειτονιάς - και όχι από τους απατεώνες στα Everest - με το λιωμένο τυρί να απλώνεται βασανιστική μέσα στο στόμα σου, παρέα μαζί με μια ωραία φραπεδιά;  

Μην είναι η αέναη, αλλα και συνάμα περιοδική και περιστασιακή (ένας αχταρμάς, δηλαδή, που ονομάζεται), σιωπή στις ταινίες (τι ταινίες δηλαδή, Οδύσσειες ολόκληρες) του Αγγελόπουλου που μας ανοίγει δρόμους, σοκάκια, πεζόδρομους και λεωφόρους (ΠΑΟ γαμώ την Λεωφόρο....) σε νέα νοήματα και νέα συμπεράσματα σε τούτη την μάταιη ζωή;

Μην είναι το απλανές βλέμμα του πρωταγωνιστή-καρικατούρα στις ταινιάρες του Αγγελόπουλου που σαν άλλο αυτιστικό αυνανίζεται χαζεύοντας το ηλιοβασίλεμα, ενώ ταυτόχρονα αφοδεύει βυζαίνοντας από τα μαστάρια της Καλόγριας του Ελέους που θέλει να γαμηθεί ασύστολα με τον χωρικό γιατί κάθε φορά που τον βλέπει υγραίνεται, αλλά δεν κάνει γιατί “δεν πρέπει” και δεν πρέπει, γιατί “δεν κάνει.” Τελικά είναι βαριά η καλογερική.  

Μην είναι το κουλτουρέ (και καλά) καλλιτεχνικό, απαραίτητο φυσικά, για την πλοκή, γυμνό της Εύας Λάσκαρη στο “Χαμάμ Γυναικών;” Σχετικό: τι βυζάρες και κωλάρα έχει αυτή η γυναίκα! Νάρα σκέτη! Αυτό είναι παρατήρηση, όχι - ούτε καν - ρητορική ερώτηση.  Δεν παίζεται με τίποτα η γκόμενα. Όποιος την είδε στην παραπάνω παράσταση πρέπει να τελείωσε στανταρέ δυό κουταλιές της σουπάς επί τόπου.

Εύα Λάσκαρη, ηθοποιός παύλα μοντέλο παύλα τραγουδίστρια παύλα γκαύλα τούμπανο:

Ηθοποιός σημαίνει δυο κουταλιές της σούπας.

...από πίσω.

...και από μπρος. Δηλαδή εντός και εκτός έδρας.

Αφήνοντας το γκαβλάκι παραπέρα για λίγο, πιανόμαστε πάλι μετά της τέχνης. Μην είναι η μπαρούφα ταινία του Λάνθιμου, “Κυνόδοντας”, μια φτηνή αντιγραφή της Μεξικάνικης ταινίας του Αrturo Risptein, “El Castillo de la Purezza” 1973, (“To Kάστρο της Αγνότητας”), στην οποία ο Λάνθιμος σκηνοθετεί και υπογράφει αλλαξοκωλιές, αιμομιξίες υπό τον 'όρκο της σιωπής', παρουσιάζοντας μας έτσι “το αληθινό πρόσωπο” μιας Ελληνικής οικογένειας; Mιας οικογένειας φαινομενικά κανονικής, αλλά κάτα βάθος διεστραμένης, ανώμαλης, με όψεις εγκληματικού φαινομένου και παρεκλίνουσας συμπεριφοράς. Η δραματική ιστορία μιας οικογένειας σαν την δική μου, την δικιά σας,  μιας οικογένειας που κάλλιστα θα μπορούσε να μένει δίπλα μου, δίπλα σας: στη διπλανή πόρτα του γείτονα. Μπράβο, Λάνθιμε. Αυτό είναι Τέχνη. Όρσε, βλακάκο, που ξέθαψες μια ταινιάρα, όπως το Κάστρο της Αγνότητας, και την έκανες clopy paste πιστεύοντας ότι κανείς δεν θα καταλάβαινε την κουτοπονηπουστριά σου!

Μην είναι ο Λάκης ο βαψομαλιάς Βλακόπουλος και η 'Σάτυρα δεν έχει Όρια' εκπομπή της πούτσας; Θα μου πείς τώρα, “Ποιός τον γαμάει αυτονέ να πούμε;” 
Πληρωμένη απάντηση:  όλοι οι μετανάστες του Μεταξουργείου. Και αν όχι όλοι, οι μισοί. Και αν όχι οι μισοί, ε...κάποιος θα του τον ακουμπάει. Από τα αριστερά μόνο, για ευνόητους λόγους.

Mε τα πολλά και με τα λίγα, τι είναι τελικά τέχνη; Μπορεί άραγε να αποτυπωθεί μέσα από μια έκφραση, από μια σκέψη, από την ίδια την αγάπη, τον ανιδιοτελή έρωτα, την ίδια τη δουλειά, τον τρόπο ζωής; Μέσα από τον αθλητισμό τον ίδιο; Η απάντηση είναι ναι.

Το σίγουρο είναι ότι τέχνη δεν είναι καλικαντζούρες και νερομπογιές πεταμένες πάνω σέ έναν καμβά ζωγραφικής πλασάροντας μια παπαριά σαν κάτι το διαφορετικό, το πρωτότυπο, σαν μια έκφραση ανησυχίας, ευτυχίας, αγωνίας του Χι, Ψι, Ωμέγα Καλλιτέχνη. Ο οποίος Χί, Ψί, Ωμέγα καλλιτέχνης της πλάκας  έχει την απαίτηση, με περίσσιο θάρρος και θράσος, από τον θεατή να γκαβλώσει με το δήθεν έργο τέχνης που βλέπει κατσικωμένο πάνω σ'ένα τοίχο, και να του μοσχοπουλήσει την συγκεκριμένη κουραδένια ζωγραφιά σαν κάτι το ουάου, το γαμάτο, το εναλακτικό.  

Στις 8 Μαΐου του σωτήριου έτους 2012, η παρακάτω παπαριά μοσχοπουλήθηκε για $86,882,500 million (£53.8m), τουτέστιν €70,126,225.25 Ευρά (πληθυντικός του Ευρώ).
http://www.bbc.co.uk/news/world-us-canada-18001432 

Ο Φύλακας του Μουσείου με τον φημισμένο πλέον πίνακα που αναστάτωσε τα δρώμενα του Αρτ Νουβό, Αρτ Ντεκό, Αρ Γιου Φακιν Κιντιγκ Μι, Υπαρξισμού, Ιμπρεσιονισμού, Εξπρεσιονισμού, Κυβισμού, Ντανταϊσμού και Αυνανισμού.

Υπάρχω και δεν υπάρχω, είμαι και δεν είμαι. 'Σ'αγαπάω, μ'ακούς', Σαλαμπάσης.

Φωτιά, γή, ουρανός και θάλασσα. 

Ποτέ τρία χρώματα δεν έκαναν τόσο θόρυβο μαζί.

Η γριέντζο Νεοϋορκέζα αποφεύγει να ρίξει μια ματιά στο έργο αυτό τέχνης.

Όταν μιλάει η εμμηνόπαυση, οι καλλιτεχνικές αξίες αφανίζονται ανησυχητικά, χαμηλώνουν, χάνονται υπό το φώς του σκοταδιού.  

Ο παραπάνω πίνακας ονομάζεται “Α, πηγαίνετε, ρε κοροϊδάκια, και σκάστε τα λεφτά σας για την παπαριά που ζωγράφισα”, από τον γνωστό Τσέχο ζωγράφο Τούμποφλο. Ο τόνος στο Τού. Ο αγοραστής που έσκασε το πακτωλό αυτό μύριων παραμένει ως και σήμερα ανώνυμος, υπό τον φόβο παντόφλας από την γυναίκα του.

Τέχνη είναι να ελίσσεσαι. Να μην πιάνεσαι κορόιδο, από τον κάθε αΐδρωτο πουστράκο και πούδρα που πάει να σου πλασσάρει άλλα ντ' άλλων. Μαγκιά είναι να μην πας να σκάς 150-200 ευρώ/λίρες για ένα παντελόνι DIESEL, Armani, επειδή θα σου κάνει ωραίο κώλο και το ξανθό/μελαχρινό μουνί θα σου την πέσει. Γιατί δεν πρόκειται να σου την πέσει έτσι απλά με ανιδιοτελή, αγνή αγάπη με το βλέμμα καρφί στα μάτια. Το βλέμμα της θα 'ναι γαντζωμένο στην πιστωτική σου κάρτα μέχρι τα μπούνια, και 'συ σαν καλό κορόϊδο που 'σαι θα πιστεύεις τις αγάπες και λουλούδια που θα σου τσαμπουνάει.

Μαγκιά είναι να 'χεις λίγο νιονιό, γνώθι σ'αυτόν, και να μην σκας 5 ευρά (πληθυντικός αριθμός του Ευρώ) για έναν καφέ στην Κηφισιά και στο Κολωνάκι (πάνω στο Κολωνάκι), επειδή και καλά είναι "ιν" και σκάνε γυναικάρες (ψωνάρες) εκεί με τις Λουί - Ντε Φινέ - Βιτό τσάντες. Η επώνυμη μάρκα δέν κάνει τον άνθρωπο, αλλά οι αξίες με τις οποίες έχει γαλουχηθεί. Αυτές είναι που πλάθουν εν τέλει τον χαρακτήρα σου. Αν στην πορεία αλλάξουν, αλλοιωθούν, τότε έτερον εκάτερον. Υποσημείωση δε, ότι δεν είσαι πρώτη μούρη στο Καβούρι αν συχνάζεις στα Κολωνάκια (πάνω στα Κολωνάκια) και στις Κηφισιές (στις Άνω και στις Κάτω Κηφισιές). Πρέπει να ξέρεις από που ήρθες και που έφτασες, δίχως να  ξεχνάς τις ρίζες σου. Στην τελική, οι άνθρωποι που διαλέγεις να σε περιτρυγυρίζουν και γουστάρεις να συναλλάσσεσαι είναι αυτοί που θα σου σταθούν στις δύσκολες στιγμές. Γιατί στα εύκολα, όλοι είναι μπροστινοί. Στα δύσκολα, είναι η μαγκιά. 

Τέχνη είναι να  έχεις πυγμή, να πατάς το πόδι σου εκεί που πρέπει και όταν πρέπει. Να μην μασάς την τσαπού σου. Να έχεις το θάρρος να υπερασπίζεσαι τη γνώμη σου με επιχειρήματα. Τέχνη είναι να είσαι τόσα χρόνια στο κουρμπέτι που να μυρίζεσαι απο χιλιόμετρα τον κάθε λογής απατεωνίσκο που πα να σου πουλήσει φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες. 

Μαγκιά είναι να εμπνέεις σε τέτοιο βαθμό σεβασμό από καλλιτέχνες που να σου δωρίζουν οι ίδιοι τα έργα, τα πραγματικά έργα, τέχνης τους δίχως να σηκώνεις το μικρό σου δαχτυλάκι.

Τέχνη είναι μην πληρώνεις, αλλά να σε πληρώνουν για να βάζουν το όνομα σου στα έργα τους.

Τέχνη και μαγκιά συνάμα είναι όταν ο πολυχρονεμένος Πρόεδρος του Ολυμπιακισμού, υπερασπιστής του αποφθέγματος “Ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και όλοι οι άλλοι να πα να γαμηθούνε”, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο απαράμιλλος ηγέτης κάθε Ολυμπιακού, ο εφιάλτης των απανταχού αλλόθρησκων, επιθυμεί διακαώς μια συλλογή από έργα τέχνης και αυτοματώς, στο πάτ-κιουτ, να του αποστέλλονται στην οικία του στις Βερσαλλίες. 

Διότι, όπως είναι γνωστό τοις πάσι, αρχηγού παρόντος κάθε αρχή παύσατω.

Εγέρθητι!

http://gabr.com/art/images/thankYou/09.jpg

H Λεωφόρος των Στεναγμών.

Εορτασμός της ηδονής στιγμή τέταρτη. Το γενετήσιο μόριο πλέον γίνεται σκληρό και άκαμπτο. Λίγο πριν την εκσπερμάτιση, η σύσπαση των μυών είναι πλέον πραγματικότητα   και η ολοκλήρωση επιτυγχάνεται στην Λεωφόρο των Στεναγμών.

Ο Οργασμός του Άνδρα έχει συνδεθεί ψυχολογικά με τη σεξουαλική του ικανοποίηση και καταξίωση και θεωρείται το καλό τέλος μιας έντονης σεξουαλικής επαφής. Η εκσπερμάτιση είναι το συμβολικό δώρο της ψυχικής έκστασης της ανδρικής κορύφωσης, της ηδονής και της σωματικής ευημερίας. Η ποσότητα του σπέρματος δείχνει το αίσθημα ευχαρίστησης που εισέπραξε ο άνδρας τελειώνοντας.

Στις 21 Μαρτίου του 2001, ημέρα Τετάρτη, η παντελονάτη ομάδα του Ολυμπιακού Πειραιώς, φορώντας την φανέλα με τον Δαφνοστεφανωμένο, αμόλησε τα φλόκια της τετράκις πάνω στη ομάδα με σήμα το μαρούλι, δείχνοντας έτσι περίτρανα το αίσθημα ευχαρίστησης και σεξουαλικής ηδονής που εισέπραξε από την sexy-βαζέλα. Με εντολή του Υπουργείου Πολιτισμού, το Κολωνάκι και όλα τα Βου Που φωταγωγήθηκαν ροζ εκείνη την αποφράδα νύχτα.

Ο έρωτας είναι μια συνεχής αμφιβολία, μία ερώτηση, μια κραυγή στο σκοτάδι που αναζητά συντροφιά, μια συντροφιά όχι για μία και μόνο εφήμερη βραδιά αλλά για πάντα. Mια ερώτηση που τίθεται διαρκώς χωρίς, όμως, απαραιτήτως να περιμένει απάντηση:  “Μ'αγαπάει ή δεν μ'αγαπάει;” Και αυτό γιατί όποια και αν είναι η απάντηση, η αμφιβολία θα παραμένει αναπάντητη: “Tώρα που με ξέσκισε από πίσω και από μπρος (εντός και εκτός έδρας δηλαδή), θα με παρατήσει γι'άλλη;”

Μια αμφιβολία σταθερή, αμετακίνητη στο πέρασμα του χρόνου, στο ρου της ιστορίας, κραταιά και πανταχού παρούσα. Πρόκειται για ένα σύγχρονό αστικό ερώτημα που ταλανίζει γενιές και γενιές. Ένα ερώτημα στην δομή της “Εμμανουέλλας”: μιας Εμμανουέλλας που θέλει να κάνει αχαλίνωτο σεξ, αλλά φοβάται μην της βγει τ'όνομα. Μιας Γαλλίδας αμόλυντης κορασίς που θέλει να την ξεσκίσουν, αλλά ο άντρας της, όντας μηχανικός στο επάγγελμα, την έχει στην απ'έξω: κουζίνα, καθαριότητα και μια στο τόσο ένα πεταχτό. 

 

Ωσότου, ένα business trip του αντρός της στην ηδονική Bangkok θα σταθεί αφορμή για να ξυπνήσει ο άλλος της αληθινός εαυτός και να ξεδιπλώσει την γυναικεία υπόσταση της στο ντάκο. Στην χώρα των φετίχ και των ατελείωτης ηδονής, στην χώρα των τεκέδων οπίου και της ντάγκλας ανάμεσα στα lady-boys και του αγοραίου έρωτα, η Εμμανουέλλα μεταμορφώνεται σε σκεύος ηδονής. Σε αντικείμενο πόθου και χλεύης. Πλέον είναι αχαλίνωτη. Δεν την κρατάει τίποτα.

Ο άντρας της είναι πολυάσχολος: δουλειά σπίτι, σπίτι δουλειά. Είναι στον κόσμο του. Η Εμμανουέλλα δεν χαμπαριάζει όμως: ξεσαλώνει παίρνοντας πρώτα την οικιακή βοηθό, μετέπειτα την Σουηδέζα και τέλος τον κωλόγερο και μετέπειτα μέντορα της. Ο συγκεκριμένος κωλόγερος την φλομώνει στα ψέματα και στις αρλούμπες για το πως πρέπει να αγαπάει το γαμήσι και για το πως είναι το καθήκον της να αγκαλιάσει και να ενστερνιστεί τα πουτανίστικα “θέλω της”. Η Εμμανουέλλα δεν θέλει και πολλά. Πείθεται με την μία. Πλέον είναι άβουλη και αποδέχεται δίχως “μα και μου” τον ρόλο της. Στο τέλος, μεταμορφώνεται σε ένα πρώτης διαλογής τανάκιπου.  Διότι η Εμμανουέλλα, όπως και η sexy-βαζέλα, είναι πουτάνα ψυχή τε και σώματι.


Με μία ειδοποιός διαφορά, όμως. Οι ερμηνείες εδώ είναι αφαιρετικές. Μπρεχτ-ικές, θα έλεγε κανείς. Η sexy-βαζέλα δεν χρειάστηκε κανένα ταξίδι στην Bangkok για να συνειδητοποιήσει τον ρόλο της στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Έχει φάει μπουκιατσί πολλάκις και έτσι έχει μάθει τι εστί μπανάνα. Δεν χρειάστηκε κανένας κωλόγερος, όπως στην περίπτωση της Εμμανουέλα, για να εξηγήσει το όνειρο στην sexy-βαζέλα.  

Η sexy-βαζέλα γουστάρει αυτό που βλέπει, τρελαίνεται μόνο και μόνο στην ιδέα του γαζώματος και σκύβει γονυπετής και οικειοθελώς. Στο μοιραίο εκείνο βράδυ της Λεωφόρου πριν μια δεκαετία και βάλε, ημέρα επετείου της η αποψινή (21 Μαρτίου 2012), οι ποδοσφαιριστές της ζέλας απολύτως αποστασιοποιημένοι από τα δρώμενα κινήθηκαν σαν υπνωτισμένοι, παρασυρμένοι στο αέναο και αεικίνητο της μοίρας που καθορίζεται όχι από τις πράξεις αυτές καθ'αυτές, αλλά από τις ίδιες τις σκέψεις και την ποσότητας της συνουσίας που μαρτυρά το αίσθημα ευχαρίστησης στον επιβήτορα της. 

Απαλλαγμένη πλέον από ερμηνευτικά τερτίπια του στύλ: “Η νίκη είναι δική μας! Θα κερδίσουμε τον Ολυμπιακό”, η sexy-βαζέλα αποδέχτηκε δίχως πολλά τον παθητικό της ρόλο δίνοντας σκυτάλη στον Ερυθρόλευκο βιαστή της να ασελγήσει ανελέητα και αδυσώπητα στα κωλοβάρδουλα της όχι μία, όχι δύο, όχι τρείς αλλά τέσσερις φορές έτσι στο σβηστό. 

Ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές. Τις πληγές που κλείνουν μόνο για να ανοίξουν καινούργιες.  Τις καινούργιες πληγές που παλινδρομούν φέρνοντας σε θαλάσσιο κύμα που μεταμορφώνεται σε διψασμένο αιμοδιψή λαό. Μια λαοθάλασσα που έδειξε περίτρανα στο πέρασμα του χρόνου, δύο χρόνια αργότερα (στις 11 Μαΐου του 2003) με το Έπος της Ριζούπολης, ποιός είναι ο επιβήτορας και ποιός η Εμμανουέλλα, ποιός κατέχει τον ενεργητικό και ποιός τον παθητικό ρόλο. 

Μια αμφίδρομη σχέση αγάπης και μίσους ανάμεσα στα λιμανίσια Λιοντάρια και στις κότες με το λυρί, ή αλλιώς κότες λυράτες. Μια αμφίδρομη σχέση δεμένη σε μία παλιρροιακή δίνη του πάθους, του μίσους και της απαράμιλλης φιλοδοξίας.

Μια αμφίδρομη ερωτική σχέση ενός ανελέητου ξεσκίσματος που έλαβε χώρα  σαν σήμερα, μια ανοιξιάτικη νύχτα του Μαρτίου, ανάμεσα στην Παντελονάτη ομάδα του Πειραιά και τους Λαγούς με το  Κέλτικο Τριφύλλι, ή αλλιώς λαγόκοτες.

Της Κοντής λιλής...

Η παντελονάτη ομάδα του Πειραιά πέρασε νικηφόρα από το κλουβί με τα καναρίνια, η αλλιώς κλουβί με τις τρελές, ή όπως είναι γνωστότερο ως Κλεάνθης Καναρίνης. 

Όλα καλά και ωραία ως εδώ, ωσότου ξαφνικά, η διοίκηση του Άρεως, η οποία τυγχάνει καθολικής αποδοχής και αναγνώρισης από όλη την φίλαθλο Ελλάδα και Ελληνική επικράτεια δεδομένου ότι κανένα στέλεχος του ΔΣ της ΠΑΕ Άρης δεν υπηρετεί την ομάδα που εισήγαγε τον Βαλιτσοφόρo ως επίσημο παράγοντα (λέγε με Μπανα'ηναϊκός), απόφασισε να εκδόσει μια ανακοίνωση-κόλαφος κατά του διαιτητή Σιδηρόπουλο, στην Ελληνιστί Iron-Bird, για την διαιτησία του η οποία αδίκησε κατάφορα την υπερήφανη ομάδα του Άρεως. Εδώ μπορούμε να διάβασουμε την ανακοίνωση της μουσίτσας, του Ιωάννη Κόντη, δηλαδή της Φιλιππινέζας του Πατέρα, κατά της διαιτησίας του διαιτητή Σιδηρόπουλου  http://www.sportena.com/2011/11/anakoinosi-ths-pae-aris-kata-ths-diaitisias/ 

Και εδώ μπορούμε να διαβάσουμε την ανακοίνωση του Θούπερ 3, συγγενή του Αντόνιο Θουμπιθαρέτα πρώην τερματοφύλακα της Μπαρθελόνα. http://gallery.super3.gr/gallery/videos/gallery2358.avi 

Η ανακοίνωση του Θούπερ 3 είναι κυριολέκτικα ακαταλαβίστικη. Αλλά έτερον έκατερον. Τι είχες Γιάννη Κόντη, τι 'χα πάντα; 

Στις 8 Ιανουαρίου 2011, η ομάδα του Κόντη - όχι ο Άρης, αλλά η άλλη με τα πράσινα νίκησε με 1-0 την δεύτερη ομάδα του Κόντη, όχι αυτή με τα πράσινα αλλά την άλλη με τα κίτρινα. Η δεύτερη ομάδα του Κόντη, αυτή με τα κίτρινα, κατάφερε να φέρει το παίχνιδι στα ίσια και να ισοφαρίσει το γκολ του Νίνη (από το 19'), με κεφαλιά του Μίσελ στο 65'. Ο διαιτητής Σταθόπουλος, όμως, από την Αχαία (Κλάους) σφύριξε επιθετικό φάουλ μακριά από την μπάλα και ακύρωσε το πεντακάθαρο γκολ της δεύτερης ομάδας του Κόντη, μετά από βουτιά του Βύντρα ο οποίος κατέρρευσε όταν εισέπνευσε το ληγμένο (09/01/1995, expiry date) after shave Brut 150ml (“και αφήστε την γοητεία να συναρπάζει”) του ποδοσφαιριστή του Άρεως Θεσσαλονίκης, Ruiz. Οι τότε δηλώσεις του Προέδρου του Άρεως, Ιωάννη Κόντη, ήσαν οι εξής:  “ Ήταν γκολ αλλά έχουμε εμπιστοσύνη στον Σταθόπουλο”, http://www.contra.gr/Soccer/Hellas/Superleague/article1078065.ece

Ρίγος και συγκίνηση για την αμερόληπτη στήριξη του Ιωάννη Κόντη προς τον διαιτητή Σταθόπουλο και την εν γένει Ελληνική διαιτησία. Οι οπαδοί όλων των ομάδων έδωσαν τα εύσημα τους και συνεχάρηκαν τον Ιωάννη του Κόντη, όπως και τον Θούπερ 3 φυσικά. Και, φυσικά, δεν υπήρχε λόγος να διαμαρτυρηθεί ο Ιωάννης ο Κόντης, αφού χαμένος δεν βγήκε. Ούτως ή άλλως, η πρώτη του αγάπη και μοναδική με το τριφύλλι νίκησε.

Ας γυρίσουμε τον χρόνο όμως λίγο πίσω.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2011, η δεύτερη ομάδα του Κόντη, ο Άρης, υποδέχτηκε την πρώτη ομάδα του Κόντη, τον ΠΟΑ. Σε ένα σεμιναριακό κρεσέντο διαιτησίας, ο διαιτητής Δαλούκας σφυρίζει πέναλτι μετά από καλαμία με τις τάπες του Χαβίτο στο λαρύγγι του ποδοσφαιριστή του ΠΟΑ, Λουκά Βύντρα-Γίδια. Το καταφανέστατο πέναλτι μπορούμε να το δούμε εδώ:

Δεν υπάρχει ουδεμία αμφιβολία ότι επρόκειτο περί πέναλτι. Ο Ιωάννης ο Κόντης, φυσίκά, δεν διαμαρτυρήθηκε διότι χαμένος δεν βγήκε αφού η πρώτη του ομάδα (αυτή με τα πράσινα) νίκησε. Ούτε φούρνος γκρεμίστηκε, ούτε ανακοινώσεις βγήκανε κατά το κράτος των Αθηνών, κατά του Γκαγκάτση, του Σωκράτη του Κόκκαλη, εναντίον της ΕΠΟ, κατά του Πιλάβιου, εναντίον του Προέδρου της Δημοκρατίας. Καμία ανακοίνωση εναντίον Κανενός. Ο Κόντης τήρησε σιγή ιχθύος. Ο Ιωάννης Κόντης έδειξε ανωτερότητα. Έδειξε αμετροέπεια. Ήθος, και πάνω απ΄ολα, για το καλό της πρώτης ομάδας του, αυτής με τα πράσινα, απόφασισε να μην πει τίποτα.

Κακόηθειες ότι ο Ιωάννης ο Κόντης ενεργεί για τα συμφέροντα της ομάδας των πρασίνων, ή αλλιώς υπέρ της ομάδος του Κολωνακίου, ελέγχονται ως ανακριβείς. Όπως επίσης υποβολιμαία σχόλια ότι ο Ιωάννης ο Κόντης συμμετείχε στον μεταγραφικό σχεδιασμό της ΠΑΕ Κολωνακίου-Μπανα'ιναϊκός.

http://www.dailymotion.com/video/xl1ulr_yyyyyy-yyyyyyyy-on-air_sport

Στις 5 Σεπτεμβρίου 2011, ο Τζίγγερ-Πούλα παραιτείται επισήμως από Πρόεδρος του Μπανα'ιναϊκού. Στις δηλώσεις του αποκαλύπτει το όνομα που είχε προταθεί για την θέση του Τεχνικού Διευθυντή στην ομάδα του Μπανα'ιναϊκού.

“Προσπάθησα να βρω πρόεδρο και προσπάθησα να πείσω τον Πατέρα να επιστρέψει. Ο Νίκος ήθελε τεχνικό διευθυντή τον Κόντη και αντιπρόεδρο τον Θανάση Κανελλόπουλο. Δεν χρειάζεται να πω ποιος είναι ο κύριος Θανάσης.”

http://my-greek.blogspot.com/2011/09/blog-post_1248.html

Ούσα Φιλιππινέζα, ο Ιωάννης ο Κόντης, αυτή η μικρή η μαϊμού, ο Go-go το σκυλάκι της El Greco πολύ σ'αγαπώ, αποφασίζει να μην σχολιάσει και παραμένει ακλόνητος παίζοντας τόμπολα μια με την πρώτη του αγαπημένη ομάδα αυτή με τα πράσινα, και μια με την δεύτερη αγαπημένη του ομάδα αυτή με τα κίτρινα.

Έχει, όμως, το σθένος και τα κοχόνες, όταν δεν τρέχει πίσω με τον δίσκο σαν μια άλλη Φιλιππινέζα, να βγάζει ανακοινώσεις και να απειλεί “θα τα πούμε στα play-off” όταν παίζει με την παντελονάτη ομάδα του Ολυμπιακού.  http://www.katimagiko.gr/editorial/12134/soou-kode-ste-suskepse-prin-apo-mats

Η Σανσκριτική γραφή είναι η κλασική γλώσσα της Ινδίας και λειτουργική γλώσσα του Ινδουϊσμού, του Βουδισμού και του Τζαϊνισμού. Ένα από τα πιο κλασσικά αποφθέγματα στην Σανσκριστική γραφή έχει ως εξής:

“संस्कृतम् Koντής (του Ιωάννη) λιλής मम कुलस्य वृत्तान्तः मोन्ते ग्रन्दे नगरे वसामि ”

Που στα Ελληνικά μεταφράζεται:  

“Της Κοντής (του Ιωάννη) λιλής, οι μακριές τρίχες της φταίνε.”

Για όλα φταίει ο Ολυμπιακός: Greek Cup unlimited edition.

Γίνανε επεισόδια στο τελικό Κυπέλλου μετάξυ του ΑΕΚ και του Ατρομήτου στις 30 Απριλίου και ημέρα Σαββάτο του σωτήριου έτους 2011; Kαι αν ναί, που δεν έγιναν, αλλά λέμε τώρα, ποιός φταίει;

Κάντε tick (TIK!!!!) ✔ σε μια από τις παρακάτω επιλογές και στείλτε την σωστή σας απάντηση στον Σοφοκλή Πιλάβιο, τον Παραμυθά και ανιψάκι του Καρόλου Παπούλια, στην διεύθυνση. * Υπενθύμιση: δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση. Μόνο σωστή! Συνεπώς, όποια και αν επιλέξετε απο τις παρακάτω επιλογές, δεδομένου ότι για όλα φταίει ο Ολυμπιακός, ο Κόκκαλης και ο Γκαγκάτσης, θα είναι σωστή. Καλή επιτυχία!

ΠΡΟΣ: ΕΠΟ (Ελληνική Παναθηναϊκή Ομοσπονδία)
 - Υπ΄όψιν αρχιτεμπέλαρου και ανίκανου Προέδρου Σοφοκλή Πιλάβιου.
Πάρκο Γουδή,
Τ.Θ. 141 61
Γουδή, Αθήνα.

→ Δεν έγιναν επεισόδια, αλλά φταίει ο Ολυμπιακός, ο Κόκκαλης και ο Γκαγκάτσης ☐

→ Οι Νεφελίμ και οι Ελοχίμ ☐

→ Φταίει ο Λούβαρης και ο Σάββας Θεοδωρίδης ☐

→ Δεν έγιναν επεισόδια, αλλά αν γινόντουσαν, θα έφταιγε ο Ολυμπιακός ☐

Για Όλα Φταίει ο Ολυμπιακός: η μηχανή του χρόνου.

“O Yπέροχος λαός του ΠΑΟΚ” είναι μια αρχαία Νεοβαβυλωνιακή φυλή που γεννήθηκε το 358 Β.C στην Αρχαία Βαβυλωνία από τον Βαβυλώνιο βασιλιά (607-562), γιό και διάδοχο του Ναβοπολάσαρ (625-605 B.C.), Ζαγοροδονόσωρ Β'.

Πολλά είναι τα αξιοσημείωτα ιστορικά γεγονότα που έχουν στιγματίσει την παντοκρατορία του Ζαγοροδονόσωρ Β'. Μερικά από αυτά είναι όταν καθοδήγησε την Νεοβαβυλωνιακή φυλή “Ο Υπέροχος λαός του ΠΑΟΚ” στην Μεσοποταμία απωθώντας τους Αιγυπτίους από την Παλαιστίνη και υποτάσσοντας, στην επική μάχη του 1821, τη Φοινίκη, τη Συρία και το Βασίλειο του Ιούδα Σαλπιγγίδων. Εν συνεχεία, Ο Ζαγοροδονόσωρ πολιόρκησε δυο φορές την Ιερουσαλήμ, το 597 και το 586 π.Χ. και τη δεύτερη φορά την κατέστρεψε ολοσχερώς, καίγοντας τον Ναό του Σολομώντα με μαλαματίνες και εύφλεκτες τυρό-μπουγάτσες. Mία εξ'αυτών, κόντεψε να τσουρουφλίσει θανάσιμα τον απεσταλμένο Άγγελο του θεού στη γή.΄Αλλά η Παναγία έβαλε το χέρι της και την γλίτωσε στο τσακ.

Ο Άγγελος του Θεού στη Γη. Έντονα τα σημάδια κούρασης, ταλαιπωρίας και κακουχίας στο πρόσωπο του μετά την παρολίγο θανάσιμη εμπειρία του από φλεγόμενες τυρομπουγάτσες. Να 'ναι καλά η Παναγία και ο Θεούλης που βάλανε το χέρι τους.  

Φωτογραφικό αρχειακό υλικό από τον Βασιλιά Ζαγοροδονόσωρ και της φυλής “O υπέροχος λαός του ΠΑΟΚ” φυλάσσεται στην Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας από όπου μεταφέρουμε αυτούσιες τις παρακάτω φωτογραφίες.

O Βασιλιάς Ζαγοροδονόσωρ Β' στην συνήθη του στάση: 129 Β.C. Φωτογραφία από το Ιστορικό Αρχείο της Αλεξάνδρειας, της Ισπανίας, Βαλένθια.  

Η εν λόγω Νεοβαβυλωνιακή φυλή “Ο Yπέροχος λαός του ΠΑΟΚ” όπως απεικονίζεται καθοδόν προς την κατάκτηση της Συρίας και το Βασίλειο του Ιούδα Σαλπιγγίδων. Φωτογραφία από το Ιστορικό Αρχείο της Αλεξάνδρειας,  Βαλένθια.     

Στον αντίποδα της Ασιατικής σκληρής πραγματικότητας και της μίας εισβολής μετά την άλλην από τον “Υπέροχο λαό του ΠΑΟΚ” πάντα υπό την καθοδήγηση του Βασιλιά Ζαγοροδονόσωρ Β', η Ανατολική Ευρώπη γνωρίζει την λεγόμενη “Όμορφη Εποχή”, ή αλλιώς στην γαλλιστί Belle Époque. Συγκεκριμένα, ήταν η εποχή της ευφορίας, της ευημερίας και της μεγαλοφροσύνης της Ολυμπιακής τάξης με έμφαση πάντα στον άνθρωπο και την εν γένει εξυγίανση του αθλητισμού και διάσωσης του Ολυμπιακού Πειραϊκού πνεύματος.

Εν ολίγοις, είναι η περίοδος που οι τέχνες (όπως το σινεμά, η ζωγραφική και η φωτογραφία) αναπτύχθηκαν σε μεγάλο βαθμό ανά τας Ευρώπας έχοντας πρωτοστάτη και δημιουργό, αυτών των καλλιτεχνικών ρευμάτων (“La Nouvelle Vague”, “Άντε Γεια, πρωτάθλημα ξανά στον Πειραιά”), τον Σωκράτη Κόκκαλη.

Το αριστούργημα του Σωκράτη Κοκκαλάρα,“Νεαρά κορίτσια με γλάρο”, έργο του εμπνευσμένο από τα χρόνια του ως οικονομολόγος στο Παρίσι της Πορτογαλίας το 1912.

Οι ταραχές στα βάθη και στα παράλια της Αραβικής Χερσονήσου θα διαταράξουν την οικογενειακή γαλήνη του Σωκράτη Κοκκαλάρα. Ο Βασιλιάς Ζαγοροδονόσωρ Β' είχε σκοπό να μεταφέρει την φυλή “Ο Υπέροχος λαός του ΠΑΟΚ” στις ακτές της Βορείου Ιταλίας έτσι ώστε να δημιουργήσει σχίσμα στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας του Σωκράτη Κοκκαλάρα. Ένας τρόπος υπήρχε για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο και αυτός δεν ήταν άλλος από το να επιτεθεί στον δευτερότοκο υιό του: τον Ντιεγκάτη Μαρακοκκαλόνα ύπαρχο και Βασιλιά του Βασιλείου της Νεάπολης. Στο άκουσμα αυτής της είδησης, ο Μαρακοκκαλόνα έσπευσε προς βοήθεια στον πατέρα του.

Ο Κοκκαλάρας αποφασισμένος να μην αφήσει τον δευτερότοκο γιό του έρμαιο του Βασιλιά Ζαγοροδονόσωρ Β' και της φυλής “Ο Υπέροχος λαός του ΠΑΟΚ”, συστράτευσε όλη τον Ευρωπαϊκό στρατό της Ανατολικής Ευρώπης και κατευθύνθηκε προς τα παράλια της Βορείου Ιταλίας.

Εκεί, το σωτήριο έτος 1940 και στις 25 Μαρτίου του ιδίου έτους, έλαβε χώρα ο βομβαρδισμός των στρατευμάτων του Βασιλιά Ζαγοροδονόσωρ Β' στα στενά της Piazza del Popolo. Για πάνω από 2 εβδομάδες, οι συμμαχικές δυνάμεις του Σωκράτη Κοκκαλάρα βομβάρδιζαν ασταμάτητα και ενδελεχώς. Πλέον αποδεκατισμένος και έχοντας αφανίσει ολοσχερώς την φυλή “Ο υπεροχός λαός του ΠΑΟΚ”, ο Βασιλιάς Ζαγοροδονόσωρ Β' παρεδόθη αφού πρώτα σε μία ύστατη στιγμής υστεροφημίας και αλλοφροσύνης φώναξε:

“ΓΙΑ  ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΚΚΑΛΑΡΑΣ”.

Η διαμπερή αυτή κραυγή και το ανάθεμα του Ζαγοροδονόσωρ Β' διεκόπη αιφνιδίως καθώς  ένα βέλος τρύπησε το γεμάτο χολή στήθος του. Ένα βέλος που προήλθε από τα χέρια του πρωτότοκου υιού του Κοκκαλάρα, Πετράν.  

Δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του βέλους που θανάτωσε ακαριαία τον Βασιλιά Ζαγοροδονόσωρ Β', ο Πετράν Κοκκαλάρας τοποθετεί προσεχτικά το τόξο στo εσωτερικό του Αrmani πουκάμισο του. Reuters Agency, 10 Mαρτίου 1940.

Ο Ντιεγκάτη Μαρακοκκαλόνα μαθαίνοντας τα χαρμόσυνα αυτά νέα και τον αφανισμό της φυλής “Ο υπεροχός λαός του ΠΑΟΚ”, καθώς και τον θάνατo του Βασιλιά Ζαγοροδονόσωρ Β' από τον αδελφό του, έσπευσε αστραπιαίως στον Πειραιά για να ευχαριστήσει προσωπικά τον πατέρα του. 

Ο Ντιεγκάτη Μαρακοκκαλόνα μαζί με τον πατέρα του Σωκράτη Κοκκαλάρα επανασυνδέονται μετά την νική τους επί του Ζαγοροδονόσωρ Β' σε στιγμές ευχάριστες, οικογενειακές, προσωπικές που έχουν χάρη, έχουν φρεσκάδα και μια λάμψη από κρασί μοναδικό. Άνοιξε ένα APELIA...ξένοιαστο σαν τη φαντασία. Πιο πάνω από την δικιά σου φιλία. Reuters Agency, 11 Μαρτίου 1940.

Πλέον, η οικογένεια Κοκκαλάρα μπορούσε να απολαύσει την οικογενειακή της γαλήνη στην “Όμορφη Εποχή”....και να συνεχίζει να μεταδίδει τον Ολυμπιακό πολιτισμό της συνάμα με τις τέχνες και τα γράμματα ανά τας Ευρώπας και τον κόσμο σε όλο τον παγκόσμιο χάρτη.

  Το επίχειρημα “Κοkkalis' project: expansion of the Olympiakos' idea and principles around the globe”, όπως το ονειρεύτηκε ο ιδρυτής του Σωκράτης, 15 ΜΑΡΤΙΟΥ 1993.

Για όλα φταίει ο Ολυμπιακός.

Παγωμένος παρακολουθεί o πλανήτης τις εικόνες "Αποκάλυψης" στη βορειοανατολική Ιαπωνία, μετά τον ισχυρότατο σεισμό, μεγέθους 8,9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και διάρκειας 2 λεπτών, που προκάλεσε γιγαντιαίο τσουνάμι, ύψους δέκα μέτρων. Σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της Ιαπωνίας με πρωτοστάτη τον Πρωθυπουργό της, Σακάτα Τακάνα, έσπευσε κοντά στους πλημμυροπαθείς και τους πληγέντες και παρείχε άμεση φαρμακευτική και οικονομική βοήθεια.

Ο Πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Σακάτα Τακάνα σε παλαιότερη του επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο "Μarks and Spencer" υπογράφει την αυτοβιογραφία του "10 χρόνια στην εξουσία: γεωπολιτικές αναλύσεις στην Ασία του σήμερα." Ιστορικό Αρχείο της Οσάκα, 2002.

Το πρακτορείο ειδήσεων MTV μετέδωσε ότι στην ίδια νομαρχία, της Kellogs, σπίτια παρασύρθηκαν από τα νερά μετά την κατάρρευση ενός φράγματος. Η περιοχή της Kellogs είναι μία από αυτές που βρίσκονται πολύ κοντά στο επίκεντρο του σεισμού, το οποίο εντοπίστηκε σε απόσταση περίπου 100 χιλιομέτρων από την ανατολική ακτή της νήσου Σαντορίνη, στην Λατινική Αμερική.

Aυτόπτες μάρτυρες καταγγέλουν τεχνητή δημιουργία του φαινομένου Τσουνάμι από έναν άγνωστο άντρα με αρχοντική αμφίεση, γύρω στα 70 με αετίσια μάτια και γκρι μαλλιά σαν του χιονιά. Η αστυνομία του Μιλάνου, πρωτεύουσα της Ιαπωνίας, πήρε κατάθεση των αυτόπτων μαρτύρων και με ειδικό εγκληματολόγο κατάφερε να σχεδιάσει τον υπαίτιο βάσει πάντα των καταθέσεων.  

Ο υπαίτιος που πρόξενησε την τεχνητή έκρηξη του φαινομένου Τσουνάμι διακρίνεται σε παλαιά του φωτογραφία να ετοιμάζει την κατάρρευση των Δίδυμων Πύργων στην Πορτογαλια. Τα 5 δάχτυλα είναι ο Μασωνικός συμβολισμός για το "έκρηξη στους Δίδυμους Πύργους σύντομα".

Ο αρχηγός του γενικού επιτελείου στρατού της Οσάκα, στρατηγός Μελ Γκίμπσον, δήλωσε ότι ο Ιαπωνικός στρατός και οι Αμερικανικές δυνάμεις βρίσκονται στα ίχνη του Σωκράτη Κοκκάλη όπως και όλων των απανταχού Ολυμπιακών ανά τον κόσμο.

Στην αντίπερα όχθη, ο ΟΗΕ (Ολυμπιακά Ηνωμένα Έθνη) αρνείται οιαδήποτε εμπλοκή και συμμετοχή του Εθνάρχη τους Σωκράτη Κοκκαλάρα ανακοινώνοντας συνάμα ότι τα Ολυμπιακά Έθνη, μεταξύ αυτών και η Κίνα, είναι έτοιμα να αποστείλουν ειδικό στρατό και να συμβάλουν έμπρακτα στην αναστήλωση της Ιαπωνίας.

Τέλος, το πρακτορείο Reuters από την βάση του στο Dubai εξέδωσε μια λητή ανακοίνωση καταδικάζοντας την τρομοκρατική αυτή πράξη και αφήνοντας αιχμές για τον κύριο και αποκλειστικά υπεύθυνο του φαινομένου Τσουνάμι που έπληξε την Ιαπωνία:

              

                "Για όλα φταίει ο Ολυμπιακός.

                Gia ola ftaiei o Olympiakos".

              (Reuters, News Agency, 12 March 2011, 01:26  Eastern Time)

Το Ταξίδι του Πεφωτισμένου.

Ο Σωκράτης Κόκκαλης μεγάλωσε σε έναν Κινέζικο Ναό, ή αλλιώς Παγόδα, το σωτήριο έτος 549 B.C. όπου είχε γίνει δεκτή η αίτηση του για εκπαίδευση σε Shaolin.

Η Παγόδα όπου μεγάλωσε και εκπαιδεύτηκε ο Σωκράτης Κοκκάλης. Φωτογραφία από το Ιστορικό Αρχείο της Δυτικής Περιφέρειας Τσιν Λη-Ο, 1929.

Κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης του, ο Σώκρατες ή "Τhe Enlightened one", στην Ελληνιστί, "Ο Πεφωτισμένος", όπως τον φωνάζαν οι ιερείς του ναού, κατάφερε και στέγασε ιερά λείψανα του δαφνοστεφανωμένου εφήβου μέσα στους ναούς τα οποία λείψανα σύντομα απέκτησαν συμβολική σημασία στην εν γένει Βουδιστική πράξη των μοναχών. Θέλοντας να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους, οι ιερείς του Ναού απέδωσαν την υπερτάτη τιμή στον ήδη "Πεφωτισμένο" χρίζοντας τον σε "Θεό επί της Γής".

Σύντομα, ο "Θεός επί της γής" τελειοποίησε την πρακτική του στις πολεμικές τέχνες, κυρίως του Kung Fu και Καράτε, και διέπρεψε στις ξένες γλώσσεις: συγκεκριμένα στα Γαλλικά, Ιταλικά, Σέρβικα, Γερμανικά και Ρώσικα.

Ένα επεισόδιο όμως θα αμαυρώσει την εως τότε πράα και γαλήνια ζωή του "Θέου επί της γής". Ο μέντορας και πατέρας του, Master Πέτρος, δολοφονείται από τον ανιψιό του αυτοκράτορα της Κινέζικης Αυτοκρατορίας, Vaze-la. Eξοργισμένος ο "Θεός επί της γής" ανταποδίδει με τη δολοφονία του ανιψιού και διαφεύγει από την Κίνα προς τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης όπου προσπαθεί να βρει τις ρίζες της οικογενείας του στον Πειραιά.

Μέρος της προσωπικότητας του "Θεού επί της γής" ήταν αναμφισβήτητα η ψυχική και πνευματική δύναμη του που είχε αποκτήσει από την αυστηρή κατάρτιση του ως Shaolin στην Βουδιστική Παγόδα. Μετά από ένα ταξίδι 2 αιώνων όπου περπατούσε ξυπόλητος στην αφιλόξενη έρημο της Ανατολικής Ασίας Γκόμπι, με μόνη του συντροφιά ένα φλασκί με νερό και παξιμάδια, καταφεύγει στην Έλλαδα όπου το αίσθημα κοινωνικής ευθύνης επανειλημμένα τον αναγκάζει να δεί το φως. Ορμώμενος από αυτό, σαν άλλος Charles Bronson, σαν άλλος τιμωρός-εκδικητής, vigilante, αναλαμβάνει αυτοβούλως τον αγώνα για τη δικαιοσύνη και την προστασία του τότε αουτσάιντερ, παίρνοντας έτσι στα χέρια του τις τύχες και την δυναστεία του Ολυμπιακού κόσμου.

Κάπως έτσι αρχίζει το ταξίδι του του Θεού επί της γής, Σωκράτη Κόκκαλη.